تاریخ انتشار: ۱۶ اسفند ۱۳۹۰ - ۱۹:۱۴

سید محسن فرجادی

این روزها خبرآنلاین پرکامنت ترین روزهایش را تجربه می کند.
نظرسنجی از کاربران درباره چهره سال، نتایج انتخابات که لعن و نفرین حامیان بعضی کاندیداهای رای نیاورده را در قالب کامنت - خطاب به رقبا و مسئولین- به ارمغان آورده و دعوایی که بر سر رای دادن آقای سیدمحمد خاتمی ایجاد شده بخشی از کامنت های 4روز اخیر خبرآنلاین در گروه سیاسی است.
شب گذشته در یکی از کامنتهای خبر «خاتمی: براساس راهبرد اصلاح​طلبانه به آشتی ملی و بازگشت به قانون اساسی، در انتخابات شرکت کردم» کاربر محترمی با نام «افغانی» نوشته بود:
من یک مهاجر افغانیم که سالهاست در ایران زندگی می کنم. شاید به ما زیاد مربوط نباشه ولی میخام بگم که اگر میخواهید به آن چه کشور ما گرفتارش شده گرفتار نشوید دست به دامان افرادی چون خاتمی شوید. من تقریبا در این سالها رفتارهای این بزرگوار را رصد کردم. مهم ترین خصیصه های ایشان اخلاق مداری، صداقت و انسان دوستی ایشان است. چیزهایی که جامعه ی ایران امروزه به آن ها نیازمند است. گرچه به ما مهاجرین در اینجا خیلی ظلم میشود ولی دعای ما همیشه این بوده که خدواند این کشور را از شر دشمنان داخلی و خارجی حفظ کند مخصوصا داخلی.
دو ساعت بعد کاربر دیگری در پاسخ به بالا نوشت: هزاران احسنت برادر...هزاران...ای کاش مردم کمی هم از زاویه دید شما به مساله نگاه کنند.
امروز صبح ساعت 06:57 هم یک کاربر بدون نام درباره کامنت اول و خطاب به او نوشت:«تو ایران چه کار میکنی؟بیل میزنی؟یا چاه می کنی؟»
اگر بیشتر دقت می کردم قطعا کامنت بالا را که با لحنی غیرمودبانه خطاب به یک انسان دیگر نوشته شده بود تایید نمی کردم. چرا که در آن لحظه تصور نمی کردم  تایید این کامنت به جا نیاوردن ادب درباره فرد دیگری محسوب می شود.
تصور ما درباره برادران و خواهران مهاجر افغانی خیلی از اوقات مانند نئونازی های نژادپرست می شود که غیر از خود دیگری را نمی بینند و آدم حساب نمی کنند.
خصلت «ندیدن دیگران» اعم از ملیت های دیگر و گروه رقیب یکی از ویژگی های ذاتی فرهنگ سیاسی ما ایرانیان است. خصلتی که توهین به «دیگری» را توجیه می کند و «من» را بر اوج نشسته نشان می دهد و «دیگری» را در قعر ذلت.
 این خصلت، نفرت آفرین است و دایره دوستانمان را روز به روز محدودتر می کند. «آدم حساب نکردن» رقیب، اقوام دیگر، دوستان و .... ناشی از جهل «ما» به ناتوانایی های خودمان و تلاشی برای ندیدن توانایی های «دیگری» است.
چند دقیقه پیش همان کاربر«افغانی» نوشت:
در جواب دوستی که پرسیدن در ایران چه کار می کنم بیل می زنم یا چاه می کنم، عرض کنم دانشجوی ارشد رشته ی روابط بین الملل هستم . دانشگاهش بماند. به دلایلی که خودتان می دانید!!!
منبع: خبرآنلاین