به گزارش خبرآنلاین، روزنامه شرق نوشت: نگاهی به متغیرهای کلان اقتصادی شامل تورم، بی‌کاری و رشد اقتصادی، این نکته را به‌خوبی نشان می‌دهد.
براساس داده‌های بانک مرکزی، متوسط تورم از سال ۶۹ تا ۹۰، ۱۸.۵ درصد بوده است. در دهه ۹۰ متوسط تورم اقتصاد ایران به ۲۵ درصد رسیده و از خروج ترامپ تا ۱۴۰۱ به میانگین ۴۲.۴ درصد رسید. تفاوت نرخ‌ها بیان‌کننده تأثیر تحریم است.رشد تورم به معنای رشد فقر و نابرابری در جامعه است
. متغیر دوم، رشد اقتصادی است. متوسط رشد اقتصادی کشور از سال ۶۹ تا سال ۱۳۹۰، حدود ۴/۵ درصد بوده است، درحالی‌که میانگین رشد اقتصادی دهه ۹۰ تقریبا صفر بوده است. این کاهش بیان‌کننده کاهش سطح رفاه عمومی جامعه، فقیرترشدن فقرا، کاهش سرمایه‌گذاری، فرسوده‌شدن زیرساخت‌های صنعتی کشور و کاهش شدید فرصت اشتغال‌زایی برای جوانان است، بنابراین دوران تحریم دورانی کاملا متفاوت از دوران پیش از آن بوده است و آینده کشور را نیز تحت‌الشعاع خود قرار داده است. تأثیرات تحریم تنها در سطح متغیرهای کلان نیست. تحریم از طرفی موجب کاهش درآمدهای نفتی شد و از طرفی موجب شد تا این سرمایه ملی زیر قیمت‌های جهانی فروش برود.
بنابراین تحریم یک جنگ تخریبگر بوده است. بخش مهمی از وضعیت نابسامان کنونی به دلیل رویکرد ایدئولوژیک مبنی بر نگاه به تقسیم‌بندی خیر و شر در روابط بین‌الملل و اعتقاد به نوعی رسالت جهانی است. این در حالی است که رابطه دولت-ملت بر پایه توسعه کشور شکل می‌گیرد.