این هفته، پنج سیارک به اندازه‌ای به زمین نزدیک می‌شوند که در دسته «سیارک‌های بالقوه خطرناک» (PHAs) قرار می‌گیرند. اما ناسا پیش‌بینی کرده است که هیچ‌یک از این اجرام آسمانی در یک قرن آینده تهدید واقعی برای زمین نخواهند بود.

به گزارش خبرآنلاین، سیارک‌های بالقوه خطرناک، اجرام آسمانی سنگی یا فلزی هستند که فاصله آنها تا زمین کمتر از ۷.۴ میلیون کیلومتر (۴.۶ میلیون مایل) است و اندازه آنها به قدری بزرگ است که در صورت برخورد می‌توانند خسارات جدی ایجاد کنند. تا سال ۲۰۱۳ بیش از ۱۴۰۰ سیارک در این دسته ثبت شده‌اند که قطر آنها از حدود ۱۴۰ متر شروع می‌شود.

دیروز، ۵ خرداد ۱۴۰۴ (۲۶ می ۲۰۲۵)، سیارکی با نام «۲۰۲۵ KT1» از فاصله حدود ۲ میلیون کیلومتری زمین عبور کرد. قطر این سیارک حدود ۱۲.۸ متر و به اندازه یک خانه کوچک است.

از روز پنج‌شنبه گذشته نیز سیارکی به نام «۲۰۲۵ KH» با قطر ۱۱ متری و سرعت ۴۰ هزار کیلومتر در ساعت (سرعت هایپرسونیک) از فاصله حدود ۱.۱ میلیون کیلومتری زمین عبور کرد. اگرچه این فاصله بسیار زیاد است، اما از نگاه ناسا، «فقط یک قدم آن‌طرف‌تر» محسوب می‌شود.

در روزهای آینده نیز چهار سیارک دیگر از کنار زمین خواهند گذشت؛ از جمله «۲۰۲۵ JP» با قطر بیش از ۲۵ متر که امروز، ۶ خرداد (۲۷ می)، از فاصله سه میلیون کیلومتری زمین عبور می‌کند.

چرا این سیارک‌ها تهدید نیستند؟

عبور سیارک‌ها از کنار زمین پدیده‌ای معمول است و سالانه بیش از ۳۰۰۰ سیارک نزدیک زمین توسط تلسکوپ‌های ناسا شناسایی می‌شوند. فقط سیارک‌هایی که از فاصله مشخصی نزدیک‌تر شوند و اندازه بزرگی داشته باشند، در فهرست سیارک‌های بالقوه خطرناک قرار می‌گیرند.

یکی از نزدیک‌ترین سیارک‌هایی که قرار است در آینده نزدیک عبور کند، «۲۰۲۴ YR4» است که با قطر حدود ۶۰ متر بیشترین احتمال برخورد (۳.۱ درصد) را داشت، اما این احتمال بعداً به ۰.۰۰۴ درصد کاهش یافت. البته ناسا پیش‌بینی کرده است که در یک قرن آینده هیچ برخورد خطرناکی از سوی این نوع سیارک‌ها متوجه زمین نخواهد بود.

با این وجود برای درک ابعاد خطری که از جانب سیارک‌ها زمین را تهدید می‌کند، به سیارکی به نام «چیکشلوب» اشاره می‌کنیم که حدود ۱۰ کیلومتر قطر داشت و ۶۶ میلیون سال پیش با سرعت ۶۴ هزار کیلومتر در ساعت به زمین برخورد کرد. انرژی حاصل از این برخورد معادل سه میلیارد بمب اتمی جنگ جهانی دوم بود و باعث انقراض دایناسورها شد.

سیارک‌های بزرگ (بزرگ‌تر از ۱۰۰ متر) به طور متوسط هر ۱۰ هزار سال یکبار زمین را تهدید می‌کنند. بد نیست بدانید که بزرگ‌ترین سیارک حاضر در منظومه شمسی «سرس» نام دارد. اگر زمین را به اندازه یک سکه تصور کنیم، سرس تقریباً به اندازه یک دانه خشخاش خواهد بود.

اگرچه عبور سیارک‌ها در نزدیکی زمین همیشه وجود دارد و حتی برخی به اندازه قابل توجهی بزرگ هستند، اما ناسا تأکید می‌کند که هیچ سیارک خطرناکی در فاصله‌ای تهدیدآمیز در قرن آینده به زمین نزدیک نخواهد شد.

البته اجرام کوچکتر مثل شهاب‌سنگ‌ها دائما وارد جو زمین می‌شوند و در جو می‌سوزند، بدون آنکه خطر قابل توجهی ایجاد کنند.

منبع: interestingengineering

۵۸۳۲۱