علی ورسه ای در قسمتی از یادداشت خود آورده است:
* مهر ماه سال 1375، در ماه‌هاي پاياني رياست جمهوري آقاي هاشمي رفسنجاني، وقتي آقاي احمدي‌نژاد استاندار او در اردبيل بود، به هنگام استقبال از ايشان، زبان به تعريف و تمجيد گشوده، گفت: «هاشمي رفسنجاني، شخصيت بزرگ انقلابي و انديشمند و سفر ايشان به استان اردبيل باعث رسيدن اين استان به جايگاه مطلوب خود است!»
* در همان ايام (30/7/75) در يک گفت‌وگوي اختصاصي با روزنامه «ايران» آن روز، ضمن تمجيدهاي فراوان از آقاي هاشمي اظهار داشت: «آيت‌الله رفسنجاني، رييس‌جمهور ايران، هميشه و در همه ابعاد در صحنه‌ها و شرايط دشوار انقلاب اسلامي، از عناصر تعيين کننده است و نام هاشمي در تاريخ پر افتخار انقلاب اسلامي با درخشندگي و به نيکي ثبت خواهد شد» *
*بهمن 1378، دو سال و نيم بعد از دولت سازندگي، در انتخابات مجلس ششم، آقاي احمدي‌نژاد رياست ستاد تبليغاتي آقاي هاشمي رفسنجاني در منطقة نارمک را به عهده مي‌گيرد و به نفع وي، وارد ميدان تبليغات انتخاباتي مي‌شود.
* 12 اسفند 1378 (پس از انتخابات مجلس ششم)، هفته نامة «شُما» ارگان حزب مؤتلفه، نگراني‌هاي آقاي احمدي‌نژاد نسبت به آراي آقاي هاشمي رفسنجاني را اينگونه منعکس مي‌کند: «در چهارصد صندوق اول، آقاي هاشمي رفسنجاني حدوداً نفر هفتم بوده است. در تهران معمولا‌ً از سيصد هزار رأي به بالا، روند ثابت مي‌ماند اما در اين مسير آنقدر اعلا‌م نکردند که ما نمي‌دانيم چه اتفاقي افتاد که رتبه آقاي هاشمي به 26 و 27 و حالا هم سي‌ام رسيده است و تازه رفته‌اند يک کسي را آورده‌اند که مي‌گويد شاکي هستم!»
* مهر ماه 1379 (سه سال پس از دولت آقاي هاشمي رفسنجاني)، آقاي احمدي‌نژاد بر ضد دوم خردادي‌هايي که در آستانه انتخابات مجلس ششم برضد آقاي هاشمي موج رسانه‌اي منفي راه انداخته و او را با بد‌ترين تهمت‌ها و توهين‌ها همراه کردند، واکنش نشان داد و آن را باعث تأسف و عبرت انگيز خواند و در دفاع از آقاي هاشمي گفت: «تخريب چهره‌هاي رقيبي که طي سال‌هاي اخير انجام گرفته در تاريخ دو دهه اخير کشورمان بي‌سابقه است؛ بطور مثال برخورد جناح دولتي در انتخابات مجلس ششم با آقاي هاشمي رفسنجاني، هم تأسف بار است و هم در عين حال عبرت انگيز است و نکته‌اي نيست که به سادگي امکان توجيه داشته باشد. جمع زيادي از افرادي که ادعاي حضور در جبهه دوم خرداد را دارند، بخش اصلي حيات خود را مديون شخصيت آقاي هاشمي هستند، اما به محض اينکه ايشان در مقابل زياده خواهي‌ها و انحرافات قطعي اين مجموعه ايستاد و در انتخابات مجلس ششم به تحميلات استبدادي آنان تن نداد و تسليم خواسته‌هاي غير منطقي بعضي از اين مدعيان مردمسالاري نشد، لشکر تخريب و ماشين تبليغاتي آن‌ها هجوم خود را آغاز کرد و شخصيتي را که تا چند ماه قبل، از او به عنوان امير کبير دوران سازندگي ياد مي‌کردند و حتي مصمم بودند با تغيير قانون اساسي دوره مديريت ايشان را تمديد کنند، با ناجوانمردانه‌ترين و پيچيده‌ترين شيوه‌هاي تبليغاتي مورد هجوم قرار دادند...»
1717