والله بالله تالله خیلی از اپراتورهایی که این روزها و شب‌ها جان را کف دست‌شان گرفته و پشت سیستم‌های پدافند ارتش نشسته‌اند، روزهای عادی در وقت آزاد خود با درجه سروان و سرهنگ در اسنپ رانندگی می‌کنند. بغض آنها از مشکلات اقتصادی و ناکارآمدی‌ها، بیشتر از شما نباشد کمتر نیست.
امثال مهدی کروبی و عمادالدین باقی و خیلی‌های دیگر برای مخالفت با این حکومت یا انتقاد ازآن هزینه‌هایی داده‌اند که درمخیله نمی‌گنجد، ببینید آنها کجا ایستاده‌اند.بی‌طرفی دراین میدان،فاصله‌گذاری با حاکمیت نیست، بی‌وطنی است، ایستادن در کنار ایران‌ستیزان است. در سمت درست تاریخ بایستید و اجازه ندهید این لکه ننگ تا ابد به پیشانی‌تان بچسبد.
خیلی از آنهایی که این روزها کف توییتر و اینستاگرام برای متجاوز به ایران کف و سوت می‌زنند، بخشی از پازل جنگ دشمن‌اند، مزدورند، مقهور این فضا نشوید. لعنت ابدی بر هر کسی در سالیان گذشته در هر موقعیتی از قدرت، در راستای فرسایش سرمایه اجتماعی و خلاف انسجام ملی گام برداشته، اما الان وقت گله‌گذاری و دمیدن بر شکاف اجتماعی و سکوت نیست. انتقادها همه سر جای خود، الان دعوا بر سر نام ایران است.
تاریخ بخوانید؛ اگر امثال قصاب غزه، از آغاز تاریخ ننگین اسرائیل تا به امروز، برای کسی آزادی و دموکراسی آورده، عیبی ندارد، بنشینید و صبر کنید برای شما هم بیاورد. هدف اسرائیل نه فقط جمهوری اسلامی، تهدید و تضعیف موجودیتی به نام ایران در این منطقه است. سالهاست از تضمین امنیت خود عبور کرده‌اند، به دنبال برتری‌طلبی و تبدیل شدن به قدرت هژمون خاورمیانه‌اند. اصولا با هر کشور و ملت مقتدری در این منطقه مشکل دارند.
اینجا می‌نویسم که بماند؛ چه به عنوان یک روزنامه‌نگار و چه در سالهایی که به عنوان یک نیروی تخصصی حوزه رسانه وارد بدنه دستگاه اجرایی شدم، هیچ گاه برای هیچ کسی پوسترچسبانی و بوقچی‌گری نکردم، هیچ گاه عضو هیچ ستاد انتخاباتی نشدم، حتی در بدنه دولت، برای رفع اختلال ارتباطی میان نهاد دولت و مردم کوشیدم اما جزئی از دستگاه توجیه کاستی‌ها و ناکارآمدی‌ها نشدم و این را همه کسانی که از نزدیک من را می‌شناسند، گواهی خواهند داد. اما امروز فاش و با صدای بلند می‌گویم. به عنوان یک ایرانی ترک‌زبان، اگر لازم شود، جانم را نه فدای وطنم، که فدای بند پوتین سربازی خواهم کرد که هر کجای این خاک، امروز در مقابل دشمن این مرز و بوم ایستاده. اگر وطن نداشته باشیم، دیگر چه داریم؟