به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ،شماره هفتم ویژه‌نامه دفع و رفع به پاسخ یکی از شبهات مربوط به غدیر پرداخته است که تقدیم شما فرهیختگان می‌شود.
بنا بر روایت حوزه نیوز این پاسخ را بخوانید:
* آیا عدم توجه حضرت علی(ع) به بازگرداندن خلافت از غاصبان، غفلت از واجب محسوب می‌شود و چرا ایشان عذر خود را اعلام نکردند؟
پاسخ این است که رفتار سیاسی امام علی (ع) در دوران خلفای قبلی نشان از هوشیاری و تقوا دارد.
امام به منظور حفظ وحدت مسلمانان و جلوگیری از تزلزل اعتقادی مسلمانان تازه وارد، سیاست سکوت و مدارا را در پیش گرفت.
سکوت امام نه از روی ترس بود، بلکه به دلیل شرایط خاص و اینکه قیام در آن زمان به ضرر اسلام تمام می‌شد.
امام خود گفته است که صبر برای حفظ وحدت و جلوگیری از ریختن خون مسلمین بهتر از هر عمل دیگری است، چون مردم تازه مسلمان بودند و دین مانند مشکی بود که با کوچکترین تکان ویران می‌شد.
سکوت امام مانع از این نبود که او از طرق مختلف حق خود را مطرح کند.
این روش‌ها شامل:
الف) برجسته کردن سوابق و شایستگی‌های خود برای خلافت،
ب) خودداری از بیعت داوطلبانه با خلفا،
ج) انتقاد از عملکرد خلفا،
د) اتمام حجت نسبت به مهاجران و انصار برای حمایت از خود.
مثال: امام در خطبه‌های نهج البلاغه، حق خود را با استناد به وصیت پیامبر(ص)، شایستگی شخصی و نسب نزدیک با پیامبر مطرح کرده است.
همچنین، در پاسخی به عمر، از فشارهای وارد شده برای بیعت اجباری یاد کرده و خود را مظلوم دانسته است.
امام با حضور در خانه‌های مهاجران و انصار، از آنان خواست تا تعهد خود به حمایت از او را نشان دهند، اما بیشتر آنان از عمل به قول خود دریغ کردند.