به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، خداوند در آیات ۹۸ تا ۱۰۸ سوره مبارکه هود به سرنوشت ظالمان قدرتمندی اشاره می‌کند که با ظلم و جنایت حکومت کردند و نه تنها در دنیا راه به جایی نبردند بلکه در قیامت هم پیشاپیش قومشان راهی جهنم شدند و حضورشان در دوزخ ابدی است. در این آیات خدا سرنوشت افرادی چون فرعون و اقوامی چون چون عاد و ثمود را یادآوری می‌کند.
حاکمی که هم خودش هم قومش را راهی دوزخ کرد
بنا بر روایت فارس، در این بخش از سوره هود، داستان فرعون و پیروانش ادامه می‌یابد. آیه ۹۸ با این هشدار آغاز می‌شود که فرعون در روز قیامت، در حالی پیشاپیش قوم خود حرکت می‌کند که به سوی آتش می‌روند؛ گویی که او در دنیا هم پیشوای گمراهی بود و در آخرت نیز راهبر به سوی جهنم است. این تصویر، نماد روشنی از رهبری شیطانی و گمراه‌کننده دشمنان امت‌ها است.
فرعون رهبری که مسیرش رو به تباهی بود
فرعون در ظاهر رهبر مقتدر و سیاستمدار زمان خود بود، اما حقیقت او دشمنی بود که مردم را به سوی نابودی کشاند. این نشان می‌دهد که دشمن، همیشه با چهره واقعی ظاهر نمی‌شود؛ گاه در قالب رهبری محبوب یا توجیه‌گر اجتماعی است، اما مسیرش رو به تباهی است.
سرنوشت ظالمان، عبرتی برای آیندگان
در آیات ۹۹ و ۱۰۰، سرنوشت قوم فرعون و اقوام پیشین چون قوم عاد، ثمود و دیگران تشریح می‌شود. همگی به عذاب الهی دچار شدند، نه به خاطر بی‌خبری، بلکه به دلیل دشمنی آگاهانه با پیامبران و حق. قرآن تاکید می‌کند که اینها نشانه‌هایی برای عبرت‌جویان هستند.
دشمن‌شناسی و مطالعه پیشینیان برای شناخت دشمن
اینجا روشن می‌شود که دشمن‌شناسی، فقط به شناخت دشمن حال ختم نمی‌شود، بلکه مطالعه سرگذشت دشمنان پیشین، خود نوعی شناخت و آگاهی‌سازی است؛ چرا که دشمنان امت، اغلب با شیوه‌ها و راهبردهای تکراری اما با ظاهری جدید ظهور می‌کنند.
عاقبت مردم در قیامت
خدا در آیات ۱۰۵ تا ۱۰۸، قرآن به صحنه قیامت می‌پردازد؛ روزی که هیچ‌کس بدون اذن خدا سخن نمی‌گوید و مردم به دو دسته تقسیم می‌شوند: شقی (بدبخت) و سعید (سعادتمند).
دشمنی که هیچ وقت نجات پیدا نمی‌کند
گروه شقی، همان‌هایی هستند که در دنیا راه دشمنان خدا را رفتند؛ پیرو هوای نفس، استکبار، تکذیب آیات و دشمنی با پیامبران بودند. آنان برای همیشه در آتش خواهند بود. در مقابل، گروه سعید کسانی‌اند که در برابر دشمن ایستادند، پیرو پیامبران بودند و در مسیر حق قدم برداشتند. پاداششان بهشت جاودان است.
این بخش نشان می‌دهد که پیروی از دشمنان دین و امت، نه‌تنها موجب گمراهی دنیوی، بلکه سبب بدبختی ابدی است. دشمن ممکن است وعده‌های فریبنده بدهد، اما پایان راهش، خسران است.
هدایت تنها از جانب خداست
آیه ۱۰۷ و ۱۰۸ تاکید می‌کند که آنچه بر بندگان نازل شده، عین حق است و راه هدایت در گرو پذیرش آن است. اینجا دشمن‌شناسی با ولایت‌شناسی گره می‌خورد؛ زیرا شناخت ولیّ خدا، ما را از پیروی دشمن نجات می‌دهد.
دشمن‌شناسی با مطالعه پیشینیان
در این آیات، دشمن‌شناسی با شناخت رهبران باطل چون فرعون، سرنوشت اقوام گمراه، و سرانجام پیروان راه‌های شیطانی به تصویر کشیده شده است. قرآن هشدار می‌دهد که دشمنان، با چهره‌های فریبنده وارد می‌شوند، اما نتیجه تبعیت از آنان، نابودی در دنیا و عذاب در آخرت است. تنها راه نجات، شناخت راه خدا، پیروی از انبیا و پرهیز از دنباله‌روی رهبران باطل است.