سال ۱۳۷۵ اولین کتاب خود را درباره بحران ها بخصوص زلزله نوشتم (تصویر زیر)‌. بحران های طبیعی و انسان ساز نقاط مشترک زیادی با هم دارند و وجه افتراق آنها با هم، البته کاملا متفاوت است یعنی اگر اشتباه برخورد شود نتیجه مطلوب گرفته نمی شود.

برای مثال، تفاوت های عمده ای در مدیریت جنگ با مدیریت بحران های طبیعی وجود دارد بجز لجسنیک که در هر دو شبیه هم بوده و بقیه فعالیتها با هم متفاوت می باشند.

سال ۷۵ برای اولین بار ساختاری برای مدیریت بحران زلزله (البته تمام بحران ها، سال ۷۵ بحران های جنگ احتمالی و شرایط داخلی را می نوشتی حتما از حب زیادی وطن! به زندان می رفتی ), در عمل یعنی یک ساخنار کلی برای کلیه بحرانها که ساختار عمومیت داشت ولیکن حسب مورد  در کمیته اجرایی کمیته های کاری آن و هسته عملیاتی آن تغییر می کرد (تنها زیرکی من همان جا بود که تلویحا در شکل گنجانیدم !)  این ساختار را بلاخره بعد از سه سال مطالعه در سال ۷۵ ارائه دادم که پس از نظرات مجلسیان بلاخره با تغییر برخی اسامی مصوب و ساختار مدیریت بحران ایران تشکیل شد. الحمدالله 

شرایط کنونی کشور بدون بازی با کلمات همان شرایط یک ابر بحران در سطح ملی است که با تدبیر می شود از آن با اصلاحات منطقی رد و  به آرامش نسبی رسید. تشکیل شورایعالی امنیت ملی همان شورایعالی مدیریت بحران است که تدبیری منطقی است امیدوارم حال اینبار دلایل و توضیحات بند بند فعالیتها در کتاب خوانده و البته هر جا لازم آمد کمک می کنیم تا بند بند آن اجرا شود، این ساختار برای ایرانی امن نوشته شده بود و است. 


* استاد نمونه کشور در مهندسی سازه، زلزله و مدیریت بحران و بنیانگذار مقاوم سازی و مدیریت بحران کشور