به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، برگی از کتاب شریف نهج البلاغه در فرازی از خطبه ۱۱۳ آمده است:
پرهیز دادن از دنیا پرستی
شما را از دنیا پرستی می ترسانم، زیرا منزلگاهی است برای کوچ کردن، نه منزلی برای همیشه مانده است. دنیا خود را با غرور زینت داده و با زینت و زیبایی می فریبد. خانه ای است که نزد خداوند بی مقدار است، زیرا که حلال آن با حرام، و خوبی آن با بدی، و زندگی در آن با مرگ، و شیرینی آن با تلخی ها در آمیخته است، خداوند آن را برای دوستانش انتخاب نکرد. و در بخشیدن آن به دشمنانش دریغ نفرمود. خیر دنیا اندک، و شرّ آن آماده، و فراهم آمده اش پراکنده، و ملک آن غارت شده، و آبادانی آن رو به ویرانی نهاده است. چه ارزشی دارد خانه ای که پایه های آن در حال فروریختن و عمر آن چون زاد و توشه پایان می پذیرد و چه لذّتی دارد زندگانی که چونان مدّت سفر به آخر می رسد.
ترجمه ( محمد دشتی) > مذمت دنیا ( خطبه شماره ۱۱۳ )
منبع: شفقنا