به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ نام «مجتبی یوسفی» را اگر به قول امروزی‌ها گوگل کنید، جز چند نتیجه کلی به نتیجه دندان‌گیر نمی‌رسید، اما اگر همین نام را کنار واژه‌هایی چون «آب، آلودگی هوا و پسماند» جستجو کنید، فهرستی از تذکرها و نطق‌های او به دست می‌آید؛ نطق‌هایی که در شش سال گذشته، نه گرهی از مشکلات مردم اهواز باز کرده و نه راهکاری عملی برای حل مسائل ارائه داده است. بیشتر سخنان او تذکر به «همه» بوده، در حالی که بخش بزرگی از «بایدها» متوجه خود او به‌عنوان نماینده مردم اهواز و دیگر مقامات مسئول منطقه بوده است. حالا او در تازه‌ترین نطقش سراغ ورزش رفته و ادعاهای عجیبی درباره وضعیت آن مطرح کرده؛ در حالی که همین ورزش در ماه‌های اخیر با افتخارات کم‌سابقه‌اش نقش مهمی در نشاط و انسجام ملی داشته است. از قهرمانی تیم والیبال جوانان جهان گرفته تا قهرمانی بسکتبال دختران در غرب آسیا، نخستین قهرمانی تیم هندبال نوجوانان در آسیا پس از ۱۹ سال، قهرمانی‌های پی‌درپی تیم‌های کشتی در رده‌های مختلف جهانی و نایب‌قهرمانی ووشو در جهان و نایب‌قهرمانی کاراته در آسیا، همه و همه در سه ماه گذشته رخ داده‌اند. جالب‌تر اینکه یوسفی مدعی شده قهرمانی همزمان کشتی آزاد و فرنگی در مسابقات جهانی «ربطی به وزارت ورزش ندارد» اما بدبختی باشگاه‌ها کاملاً به وزارت مربوط است!
اینجاست که تناقض آشکار خودش را نشان می‌دهد. نمی‌شود وزارت ورزش را در ناکامی‌های باشگاهی با مالکانی غیر، مسئول دانست و در موفقیت‌های ملی نقش وزارت ورزش را نادیده گرفت. مخاطب وقتی این حجم از دستاوردها را در رشته‌های مختلف می‌بیند، طبیعی است که به اثرگذاری وزارت ورزش پی ببرد. چنین موضع‌گیری‌هایی بیش از آنکه نقد منصفانه باشند، به فرافکنی شباهت دارند. مقایسه کنید با سخنان دبیر در دیدار با رئیس‌جمهور که از «پدری وزیر ورزش در ۱۴ ماه اخیر» گفت و تأکید کرد قهرمانی‌های بزرگ، از جمله افتخار تاریخی قهرمانی همزمان کشتی آزاد و فرنگی، در همین دوره مدیریتی ورزش ثبت شده است؛ افتخاری که پیش از ایران تنها در کارنامه شوروی سابق دیده می‌شد. جامعه ورزش و مردم خوب می‌دانند چه کسی سهمی در این موفقیت‌ها دارد و چه کسی فقط سهم‌خواهی می‌کند. نقد اگر دلسوزانه باشد، به ارائه راه‌حل می‌انجامد، اما وقتی دستاوردها نادیده گرفته شود، نه نقد است و نه دلسوزی؛ صرفاً بازی با افکار عمومی است.