فکر نمیکنم در دیگر کشورها بااین وسعت چنین پاسداشتهایی صورت گیرد و این ناشی از حس قدرشناسی ما ایرانیان است با تاریخ عریق و اصیلی که داشتهایم.
مهندس حجةالاسلام حسن طارمی ۳۰ سال است که معاون علمی بنیاد دایرةالمعارف اسلامی است و از ۳۳ جلدی که منتشر شده، سرویراستار ۳۲ جلد بوده و گویا با جلد ۵۲ پروندۀ آن بسته میشود . طارمی در دهه پنجاه مهندسی مکانیک خود را از دانشکدۀ فنی میگیرد و اوائل انقلاب برای تحصیل علوم حوزوی راهی قم میشود. طبعا کسی که از دانشکدۀ فنی وارد حوزه میشود، درک و فهم متفاوتی نسبت به اقران خود از دانشهای دینی فقه و اصول و رجال و حدیث و کلام اسلامی دارد. پس از انقلاب موضوع وحدت حوزه و دانشگاه داغ شد، بعد کمکم شاهد بودیم که "سطح دو" حوزه را معادل ارشد قلمداد کردند و جمع کثیری، ارشدی شدند و متعاقبا دکتری گرفتند و شدند حجةالاسلام دکتر ...اما طارمی از دانشگاه به حوزه رفت و بعد مدرس حوزه و دانشگاه شد.
به زعم بنده و بسیاری، بیشک این بنیاد، بسیار خوشاقبال بود که مهندس طارمی مدیر علمی آنجا شد. درایت و حسن تدبیر و ذهن سیستماتیک و منطقی او بود که این دانشنامه را به پایان رساند. شاید در کل کشور او تنها کسی است که مقالات تمام این ۳۲ جلد را خوانده و حاشیه نوشته و ممیزی کلامی و فنی کرده و با نویسندۀ مقالات تعامل نموده است. بنیاد دایرةالمعارف اسلامی هم مانند دیگر مراکز علمی، مؤسسهای است کمکبگیر، اما کمتر مؤسسهای را میتوان یافت که در آن ثبات مدیریتی موجب دستاوردهای قابل قبول باشد.
در مجلس بزرگداشت او، همه دوستان و همکاران برایش سنگ تمام گذاشتند که البته بحق و سزاوار چنین دانشمند فرهیختهای هم بود، هرچند در حاشیۀ برخی تعاریف، نقدهای نرم و دوستانهای و گاه در قالب طنز بیان شد. جناب معینی با خواندن متنی دلنشین به سبک بیهقی و نفثةالمصدور زیدری، اشاراتی به برخی خلقیات شاذ صاحب مجلس داشت از جمله حساسیت معظمله نسبت به موسیقی، اما در کل چنین مجلس باشکوهی در شأن و سزای جناب طارمی ترتیب داده شده بود. تجلیل از او و پاسداشت خدمات انسانی خستگیناپذیر و فرهنگپرور، کاری است ستودنی. حضور در این مجلس برای بنده هم افتخار بود و هم آموزنده و بیشک این کوششها موجب تقویت توسعه فرهنگی و ماندگاری خدمات انسانهای خدوم میشود.
به قول ظهیر فاریابی: جزای حسن عمل بین که روزگار هنوز / خراب مینکند بارگاه کسری را
* مدیرعامل موسسه میراث مکتوب