به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، حجت الاسلام و المسلمین مجتبی خندان از اساتید حوزه قم در گفت وگو با حوزه در ساری با اشاره به نقش کلیدی و اساسی امامزاده ناصرالحق در تاریخ تشیع ایران اسلامی، اظهار داشت: متأسفانه این امامزاده عظیم القدر که به فرموده آیت الله العظمی جوادی آملی بر مردم ایران حقّ حیات دارد، آنچنان «شناخته شده» نیستند و شاید یکی از علت ها اختلاف در مذهب ایشان است. از این رو به سراغ دانشنامه جهان اسلام، ذیل عنوان «حسن اطروش» می رویم تا نگاه این کتاب مرجع را درباره مذهب این مروّج بزرگ تشیع، بازخوانی کنیم.
بنابر روایت حوزه، وی افزود: بر اساس کلام دانشنامه جهان اسلام، زیدی یا امامی بودن حسن اطروش از گذشته محل منازعه بوده است. شریفِ مرتضی علم الهدی، ضمن اشاره به اینکه اسلام را حسن اطروش در دیلم منتشر کرد و مردم به وسیله او از گمراهی و جهالت رستند، افزوده است که وی بر مذهب امامیه بود و او که خود نواده اُطروش است، رساله ناصریات را نیز براساس یکی از آثار فقهی وی تدوین کرده است.
استاد دانشگاه کاشان، با اشاره به اهمیت و جایگاه مهم نجاشی به عنوان یکی از بزرگترین رجالیون امامیه، تصریح کرد: نجاشی به صراحت او را امامی خوانده و می نویسد: (کان یعتقدُ الإمامةَ) و در فهرست آثار وی از کتاب أنساب الائمة و موالیدهم إلی صاحب‌الامر علیهم السلام نام برده است، افندی اصفهانی، صاحب کتاب ریاض العلماء، ضمن امامی شمردن او، از شیخ بهائی نقل کرده که وی حسن اطروش را امامی مذهب می دانسته است.
حجت الاسلام و المسلمین خندان خاطرنشان کرد: بر اساس نظر مادلونگ، عقاید و شعائر دینی‌ای که حسن اطروش به مردم تعلیم می داد، تا اندازه ای با تعالیم قاسم بن ابراهیم رَسّی (پیشوای زیدیانی که در گذشته در دیلم به این مذهب درآمده بودند) فرق داشت. مادلونگ می گوید آرای امامزاده ناصرالحق در کلام و فقه، به امامیه نزدیک بوده است. مؤید دیگر بر نزدیکی آرای فقهی حسن اطروش به امامیه، عقیده او به تقیه است، که در فقه زیدیه پذیرفته نشده است. در هر صورت، از مکتب فقهی اطروش به ناصریه نیز یاد شده است.