به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، مرحوم آیت الله آقامجتبی تهرانی با اشاره به روایتی در باب روزه ماه رجب بیان کرده است: در روایت دارد: «قِیلَ یا نَبِی اللَّهِ فَمَنْ عَجَزَ عَنْ صِیامِ رَجَبٍ لِضَعْفٍ أَوْ لِعِلَّةٍ کَانَتْ بِهِ»؛ اگر کسی از نظر مزاجی بیمار بود یا ضعف داشت و نتوانست ماه رجب را روزه بگیرد، «أَوِ امْرَأَةٌ غَیرُ طَاهِرٍ»؛ یا زنی در عادت ماهانه بود که نمی توانست روزه بگیرد، «یَصْنَعُ مَا ذَا لِینَالَ مَا وَصَفْتَهُ»؛ چه کند تا به این هایی که شما فرمودید برسد؟
«قَالَ یتَصَدَّقُ کُلَّ یوْمٍ بِرَغِیفٍ عَلَی الْمَسَاکِینِ»؛ حضرت فرمود: برای هر روز به فقیر یک قرص نان در راه خدا تصدّق کند، «وَ الَّذِی نَفْسِی بِیدِهِ إِنَّهُ إِذَا تَصَدَّقَ بِهَذِهِ الصَّدَقَةِ کُلَّ یوْمٍ نَالَ مَا وَصَفْتُ»؛ قسم به کسی که جان من در دست قدرت اوست اگر این کار را بکند، به این ها می رسد.
باز هم روایت ذیلی دارد تا اینکه عرض می کند: «یا رَسُولَ اللَّهِ(ص) فَمَنْ لَمْ یقْدِرْ عَلَی هَذِهِ الصَّدَقَةِ»؛ اگر کسی از نظر مالی توان این را نداشت، «یصْنَعُ مَا ذَا لِینَالَ مَا وَصَفْتَ»؛ چه کار کند که به آنچه توصیف کردید برسد؟ «قَالَ یسَبِّحُ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ کُلَّ یوْمٍ مِنْ رَجَبٍ إِلَی تَمَامِ ثَلَاثِینَ یوْماً بِهَذَا التَّسْبِیحِ مِائَةَ مَرَّةٍ»؛ فرمود: در هر روز از ماه رجب این تسبیح را که محدث قمی هم آن را نقل کرده است صد مرتبه بگوید: «سُبْحَانَ الْإِلَهِ الْجَلِیلِ سُبْحَانَ مَنْ لَا ینْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلَّا لَهُ سُبْحَانَ الْأَعَزِّ الْأَکْرَمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ»(۱).
بنابراین، ما نمی توانیم از نظر کیفی نه کمّی بگوییم که ظاهر عمل ما و باطنش چه نسبتی با هم دارند؛ به این معنا که وقتی باطن عمل ظهور کند، درجه روی آن بگذاریم و شدّت و ضعفش را بسنجیم و چه بکنیم؛ چون مربوط به دو عالم هستند و متناسب با همان عالم اند. این، هم در بُعد معصیت است و هم در بعد حسنه.
(۱) بحارالانوار، ج۹۴، ص ۳۱