كاميار عابدي از بي‌توجهي ايران به مراسم خاك‌سپاري بقایای پیکر خلیل‌الله خلیلی ـ شاعر مطرح افغان ـ (1286-1366) كه در محوطه‌ي دانشگاه کابل انجام شد، انتقاد كرد.
اين پژوهشگر ادبي گفت: خلیل‌الله خلیلی یکی شاعران و ادیبان و دولتمردان برجسته‌ي کشور دوست و برادر و هم‌زبان ما افغانستان بود و پس از آغاز دگرگونی و جنگ‌های بي‌سود و خانمان‌سوز این کشور در شهر پیشاور پاکستان زندگی را بدرود گفت. او در سرودن شعر به شیوه‌ي سنتی بسیار نیرومند بود و از ورود مفهوم‌ها و فضاهای نو در شعر ابايي نداشت. شمار درخور توجهی از ادیبان ایران مانند بدیع‌الزمان فروزانفر، سعید نفیسی، صادق رضازاده شفق، لطفعلی صورتگر و حبیب یغمایی شعرهای فخيم و در عين حال دلپذير او را ستوده‌اند. برخی آثار او نیز در دهه‌های 1340 تا دهه‌ي 1380 به کوشش چند نفر از ادیبان دوستدار سخن او مانند حبیب یغمایی، محمود طاووسی و محمد سیاسی در ایران انتشار یافته است. البته ادیبان افغانستانی مقیم ایران مانند عبدالحی خراسانی، محمدسرور مولایی و محمدکاظم کاظمی به انتشار منتخبی از شعرها یا دیوان او در ایران بسیار یاری رسانده‌اند.
او در ادامه متذكر شد: نکته‌ي بسیار درخور ملاحظه آن است که زنده‌یاد خلیلی در راه گسترش قلمرو ادب فارسی و اتحاد معنوی ایران و افغانستان و تاجیکستان کوشش‌هایی بسیار صمیمانه و وسیع داشت؛ از این‌رو حق این بود که دست کم چند نفر از شاعران و ادیبان ایران در مراسم انتقال بقایای پیکر و خاکسپاری دوباره‌ي این شاعر و ادیب فرهیخته و تأثیرگذار شرکت کنند و مراتب احترام و علاقه‌ي ایرانیان را نسبت به این شخصیت ادبی و فرهنگی پراهمیت ابراز دارند. با تأسف باید گفت که گویا این اتفاق نیفتاده و حتا خبر این مراسم نیز بازتاب مناسبی در رسانه‌های ایران نداشته است. افسوس بر ما ایرانیان که از این موضوع غفلت ورزیدیم.
5757