اختلافات پیش آمده میان وزارت ارشاد و «خانه سینما» طی یکی دو سال گذشته و انعکاس گسترده و حساب نشده خبر انحلال «خانه سینما» پیش از طی روال قانونی لازم و قطعی شدن آن، موجب شده تصور عمومی جامعه نسبت جایگاه سینمای ایران خدشه دار شود و دامنه خسارات این خدشه، به بسیاری از ارگان‌ها و سازمان‌های دولتی - از جمله سازمان امور مالیاتی- نیز کشیده شود.
واقعیت این است توهین‌های مکرر و برنامه‌ریزی‌شده که این روز‌ها از سوی افراد و جریان‌های مختلف نسبت به سینمای ایران وارد می‌شود و عملا نهاد‌های صنفی جاافتاده را از ادامه مذاکرات و مراقبت از حقوق حقه سینماگران بازمی دارد از یک سو و بی‌تفاوتی و ناکارآمدی افراد یا تشکل‌های صنفی جایگزین از سوی دیگر، موجب شده مطالبات در دست مذاکره و اقدام سینمای ایران، بلاتکلیف به حال خود رها شده و هیچ متولی دلسوز و قابل مراجعه‌ای در مراجع دولتی یا صنفی نداشته باشد... برای مثال می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1- جلسات کار/گروه مالیاتی سینماگران که با مشارکت سازمان امور مالیاتی، وزارت ارشاد و «خانه سینما» تشکیل می‌شد و بنا بود مشکلات ناشی از ماده‌های 15 و 16 آیین‌نامه اجرایی و دیگر موانعی که بر سر راه استفاده از معافیت مالیاتی سینماگران وجود دارد حل کند، مدت‌هاست دیگر تشکیل نمی‌شود و مصوبات قبلی آن نیز بدون پیگیری همچنان معوق مانده است.
2- مساعدت هر ساله اداره کل خدمات مودیان سازمان امور مالیاتی در تیرماه به جامعه سینمایی کشور با اعزام نماینده کار‌شناس مالیاتی به «خانه سینما» جهت راهنمایی اعضای کلیه صنوف در تنظیم اظهارنامه‌های مالیاتیشان و ارائه آن به حوزه مالیاتی مربوطه، امسال تحقق پیدا نکرد.
3- اکثر مودیان حقیقی سینمایی، امسال جهت دریافت فرم و یا تحویل اظهارنامه‌های خود به حوزه مربوط به سینماگران، عملا دچار مشکل شده و ممیز حوزه مربوطه، برخلاف سالهای گذشته، مساعدت و حوصله کافی با مودیان سینمایی به خرج نداده و صرفا با احاله آنان به تنظیم آنلاین اظهارنامه‌هایشان، بسیاری از سینماگران را که هنوز با این شیوه آشنایی کافی نداشته‌اند، از ارائه اظهارنامه منصرف ساخته است.
اشکال‌تراشی غیرقانونی در پذیرش اظهارنامه‌های دستی، برخورد نامناسب و غیراصولی با نمایندگان مودیانی که به علت سفرهای کاری شخصا امکان حضور در حوزه را نداشته و اظهارنامه‌هایشان را توسط دستیاران و یا نمایندگان خود به حوزه فرستاده بودند، بدعت ناپسندی بود که اهالی سینمای ایران برخلاف سالهای اخیر جهت انجام تکالیف قانونی خود با آن مواجه شده‌اند و بی‌تردید تبعات منفی آن بیش از سینماگران، متوجه سازمان امور مالیاتی خواهد بود. قابل حدس است به دلیل همین موانع اجرایی تعداد اظهارنامه‌های مودیان سینمایی امسال نسبت به سالهای گذشته کاهش داشته باشد.
4- با توجه به مشکلاتی که ذکر شد، بسیاری از اظهارنامه‌های تنظیمی و ارسالی سینماگران در تیرماه امسال روی نسخ کپی شده از فرم اظهارنامه مالیاتی به دست حوزه مربوطه خواهد رسید که امید می‌رود با توجه به ناچاری سینماگران از این اقدام، مواجه با اشکال تراشی نشده و مورد قبول واقع شود.
تغییر روند ارائه اظهارنامه از سیستم سنتی اینترنتی، مطلبی نیست که بدون آماده سازی شرایط و طی شیب تحول، به طور ناگهانی صورت گیرد. دسترسی به اینترنت و عبور از مراحل سایت اداره مالیات راهکاری نیست که برای اکثر مودیان به آسانی قابل استفاده باشد و تجربه نشان داده که در کلیه موارد مشابه، سازمان‌های مربوطه تا چندسال هر دو روش سنتی و اینترنتی را به طورموازی مورد قبول دانسته و به اربابان رجوع مهلت داده‌اند تا خود را با سیستم جدید و جایگزین وفق دهند.
5- عدم برگزاری مرتب جلسات توجیهی مالیاتی در «خانه سینما» در نیمه دوم سال گذشته، موجب گشته که اکثر مودیان حقیقی (اشخاص) در حوزه سینما، از لزوم داشتن دفا‌تر پلمب شده درآمد و هزینه مطلع نباشند. چنانچه مهلت قانونی تهیه و پلمب این دفا‌تر برای مودیان سینمایی تا مهرماه امسال تمدید شود و کار‌شناسان سازمان امور مالیاتی و وزارت ارشاد نیز در این مورد مسئولانه و مدبرانه اطلاع‌رسانی کنند، می‌توان امیدوار بود درصد بسیاری از این مودیان، با مشکل منتفی شدن معافیت مالیاتیشان به دلیل نداشتن دفا‌تر مالی مواجه نشوند. اگرچه یک آمارگیری کار‌شناسی به سازمان امور مالیاتی اثبات خواهد کرد که با توجه به رکود تولید در سینمای ایران، اغلب سینماگران ناچار به تنظیم دفاتری خالی از ارقام شده و خواهند شد.
6- انعکاس خبر دستور ریاست جمهور مبنی بر تمهیل شش ماهه پرونده‌های سینمایی تا اصلاح ماده‌های مسئله‌ساز 15 و 16 متاسفانه این باور را برای بسیاری از سینماگران ایجاد کرده که این مهلت شامل روند ارائه اظهارنامه‌های مالیاتی نیز می‌شود درحالیکه این مهلت در صورت ابلاغ رسمی از سوی سازمان امور مالیاتی به هیئت‌های حل اختلاف، صرفا ناظر به پرونده‌هایی است که در حال بررسی و داوری در هیئت‌های مذکور و یا مرحله وصول و اجرای احکام مالیاتی هستند.
شاید بهتر بود دوستان شورای عالی سینما، این دستاورد شورا را همراه با این توضیحات به سینماگران می‌دادند تا خدای ناکرده برداشت غلط از یک تیتر خبری، آنان را گرفتار‌تر از آنچه که هستند نکند.
با اشرافی و نظر مساعدی که جناب دکتر عسکری (ریاست سازمان امور مالیاتی) و آقایان جنتی (ریاست مالیاتهای شهر تهران)، کیکاوسی (ریاست حوزه سینماگران در مالیاتهای مرکز) و نصرتی (ریاست هیئت‌های حل اختلاف مرکز) نسبت به واقعیت‌های اقتصادی سینمای ایران داشته و دارند، ترتیبی اتخاذ شود تا دراین شرایط آشفته‌ای که سینمای ایران از لحاظ امور صنفی در آن به سر می‌برد، سازمان امور مالیاتی کشور راسا با مراعات حقوق و مراقبت از معافیت مالیاتی سینماگران، یاری رسان این قشر فرهنگی-هنری بوده و اجازه ندهند این معافیت قانونی که تنها دستاورد این هنر- صنعت طی سالهای اخیر بوده، به خاطر مسائل کوچک اجرایی، مورد خدشه قرار گیرد.
5858