فرج الله سلحشور در این یادداشت که در فارس منتشر شده، به سئوالاتی درباره خودش و سینمای ایران که این روز‌ها در رسانه‌ها به آن پرداخته می‌شود، پاسخ داد.
متن این یادداشت به شرح زیر است:
بعضی اشکال می‌کنند که سلحشور چرا تندی می‌کند؟ چرا فقط ایرادهای سینما را می‌بیند؟ چرا با محبت و رحمت برخورد نمی‌کند؟ چرا با سیاست جذب، برخورد نمی‌کند؟
پاسخ بنده به این عزیزان این است: آیا از خود پرسیده‌اید که سی و سه سال نرمش و خواهش و محبت و رأفت و جذب، نتیجه‌اش چه شده است؟
سی و سه سال نادیده گرفتن و خیانت‌ها و ضدیت‌ها، و سی و سه سال صرف بودجه بیت‌المال چه حاصلی داشته است؟
حاصل کار سینما را باید از روی آثار آن فهمید. با یک نگاه به آثار دهه شصت و مقایسه آن با آثار دهه هشتاد خواهید دید که اگر آثار مثبت دهه شصت 20 درصد بوده است، دهه هشتاد با گذشت 3 درصد آثار مثبت داشته است.
پس پاسخ همه مثبت اندیشی‌های دلسوزان ساده‌اندیش فیلم و سریال‌سازی، یک مشت دندان شکن و یک «نه» عبرت آموز است.
یعنی کسانی که تلاش کرده‌اید سینما را در خدمت اسلام و انقلاب درآورید خطا می‌کنید، ما عضوی از جامعه فیلم‌سازی جهانی هستیم که زیر مجموعه هالیوود و صهیونیست است. ما عضو جامعه انقلابی ایران نیستیم. پاسخ فیلم و سریال‌سازان به این ساده اندیشان دلسوز این است که ما عضو اپوزیسیون و مخالفین نظام هستیم، عضو جنبش سبز هستیم و نوکری نظام اسلامی و این انقلاب ضد صهیونیستی و ضد آمریکایی را نخواهیم کرد.
سینما برای ما یعنی هالیوود و کن و اسکار. سینما و تلویزیون برای ما یعنی شهرت‌طلبی و دنیاپرستی و شهوت‌پرستی. سینما و تلویزیون برای ما یعنی بی‌بند و باری و عیش و عشرت. اگر قرار است سینما و تلویزیون نقد شود که ما به این آرزو‌ها نمی‌رسیم؛ اگر خود ما هم بخواهیم اربابان آن سوی مرز‌ها اجازه نمی‌دهند!
سخن بنده با طرفداران مماشات و سازش با فیلم و سریال‌سازان و عوامل دست‌اندرکار است. آیا هنوز هم نتایج مصیبت‌بار فیلم و سریال‌سازی برای شما روشن نشده است؟ آیا هنوز هم می‌خواهید سینما و تلویزیون چند میلیون تلفات دیگر از ما بگیرد تا تصمیمی قاطع و قانع کننده برای آن بگیرید...؟
58247