به گزارش خبرآنلاین، چاپ جدید کتاب «به زبان آدمیزاد» با عنوان فرعی یادداشت‌هایی در ستایش پاکیزه‌نویسی و نکوهش شلخته‌نگاری در متون اداری و رسانه‌ای نوشته رضا بهاری در شاخه ادبیات نشر نی به زودی منتشر می شود.
در شرح این کتاب می خوانیم: «آدمیزاد وقتی قلم به‌دست گرفت تا قراردادی با همسایه، شهادت‌نامه‌ای برای خویشاوند، تظلمی به کدخدا، یا عریضه‌ای به عدلیه بنویسد، ناگهان ترمزِ احساسات طبیعی‌اش را کشید و در انتخاب کلمات و عبارات احتیاط کرد تا دسته‌گلی به آب ندهد. از صراحت چون خیری ندیده بود کم‌کم به دوپهلونویسی و درازنویسی و لاجرم به مُهمل‌نگاری رو آورد.... بعدها کاتبان قاجاری انواع تکنیک‌های شکسته‌نویسی و ابراز عبودیت و جان‌نثاری را هم ابداع کردند؛ به مخده‌هاشان تکیه دادند و با هزار کرشمه قلم تا می‌توانستند صنعت به‌کار بردند و با الفاظ ثقیل عبارت‌پردازی کردند و سرانجام مطنطن‌نویسی را به اوج کمال رساندند ـ اما بزرگ‌ترین دستاوردشان در سیر تکامل نثر دیوانی این بود که توانستند، به زبان فاخر و با خط شکسته‌نستعلیق، سالیان سال همچنان مهمل بنویسند.... عریضه‌نویسانی که جلو عدلیه بساط پهن کرده بودند تا چند دهه کارشان فقط نوشتن مهملات بود اما بعداً، با ورود ماشین تحریر به صحنه، به تایپ‌کردن مهملات تبدیل شد.... اختراع خودار نقطه عطفی در تاریخ تحولات نثر فارسیِ اداره‌جاتی بود. قبل از ظهور این وسیله، کارمندان اولیه قلم‌شان را در لیقه دوات فرو می‌بردند و، بسیار پاکیزه و با طمأنینه، مهمل می‌نوشتند؛ اما خودکار سرعت نوشتن مهملات را چندین بار افزایش داد و بی‌گمان در شکل‌گیری مکاتب امروزی مهمل‌نویسی و شلخته‌نگاری نقش با اهمیتی ایفا کرد.... »
این ناشر همچنین کتاب «معنا، فرهنگ و زندگی اجتماعی» را در دست انتشار دارد. ابن کتاب نوشته استیوئرت هال با ترجمه احمد گل‌محمدی در شاخه جامعه‌شناسی در دست انتشار است. ناشر برای توضیح این کتاب آورده است: «همه ما کم‌وبیش از وجود و اهمیت «معنا» و «فرهنگ» در زندگی اجتماعی آگاهیم و درباره آن‌ها بسیار سخن می‌گوییم. ولی معمولاً تصور روشنی از ماهیت یا چیستی آن‌ها نداریم، نمی‌توانیم آن‌ها را به‌دقت تعریف کنیم و به‌خوبی نمی‌دانیم چرا چنین اهمیت فراوانی در زندگی ما دارند. در این کتاب، یکی از برجسته‌ترین اندیشمندان و نظریه‌پردازان معاصر فرهنگ می‌کوشد به پرسش از چیستی و اهمیت معنا و فرهنگ پاسخ‌های معتبر و روشن بدهد. او، که فرهنگ را چیزی جز «معناهای مشترک» نمی‌داند، با قلمی بسیار دقیق، عمیق، و در عین حال ساده، می‌گوید که معنا چیست و چگونه به‌وجود می‌آید یا به اصطلاح تولید میشود. او سپس به بیان اهمیت معنا می‌پردازد و می‌گوید که معنا، در قالب اسطوره و گفتمان، چه رابطه و نسبتی با قدرت دارد.»
6060