چند سال قبل در جایی کار می کردم.خبری در اداره اعلام شد که آقای...کارمند نمونه شد.ویژگی های این همکار محترم اینها بود: دیر می آمد سر کار، نهار می رفت خانه،خواب بعد از ظهرش را هم می کرد،ساعت چهاربعد از ظهر می رفت محل کار خصوصی اش و این ساعت می رفت ادراه و کارت خروج از اداره را پانچ می کرد(می زد).در ساعت های که هم در اداره بود چایی می خورد، ارباب رجوع هم نمی دید که مبادا کاری بخواهد انجام دهد،کار بخش خصوصی اش را در اداره انجام می داد، سیگار هم می کشید (آن زمان بخشنامه کرده بودند که استعمال سیگار در محیط های اداری ممنوع است)،مسئول مافوقش را هم تحویل نمی گرفت به اصطلاح برایش تره هم خرد نمی کرد.وقتی همه این ها را گذاشتم کنار هم دیدم که انصاقا حقش این بود که به عنوان کارمند نمونه انتخاب شود.تازه فهمیده بودم که چرا برخی نمونه می شوند. داستان انتخاب فدراسیون فوتبال ایران هم به عنوان فدراسیون برتر آسیا ضمن این که باعث خوشحالی من شد، من را به یاد همکارم انداخت که داستانش را حکایت کردم. تیم ملی جوانان که حذف شد،ایضا تیم ملی فوتسال. این هم فوتبال لیگ برترما که همه چیز است جز« برتر»،سهمیه چهار تیم فوتبال باشگاهی در لیگ آسیا هم به سه تیم کاهش پیدا کرد(گر چه در حیطه اختیارات فدراسیون نیست).مربی تیم ملی نوجوانان که تیم را حذف کرده بود، ارتقا پیدا می کند و مربی تیم ملی جوانان می شود.در این تیم هم نتیجه قبلی را تکرار کرد.چون اصلا مربی نیست.فقط ظاهرا پارتی دارند.بهترین مربی فوتسال جهان را هم کنار می گذاریم. بهترین فوتسالیست آسیا وجهان را هم در تیم ملی راه نمی دهیم تا مبادا چشم بخورد. تیم ملی امید هم که گل کاشت ،فوتبال را هم نمی شناسد و ...خیلی ویژگی ها و اتفاقات دیگر در فوتبال ایران.من به عنوان کسی که سال های سال فوتبال بازی کردم و این ورزش را می شناسم نمی دانم چه اتفاقی در فدراسیون فوتبال افتاده است که برتر شدیم؟این انتخاب را به آقای کفاشیان و جامعه ورزش ایران تبریک می گویم.
تاریخ انتشار: ۱۰ آذر ۱۳۹۱ - ۲۱:۳۶
سید حسن موسوی چلک
منبع: خبرآنلاین