[کارهایی که مرسی باید می‌کرد و نکرد] سرانجام در دومین سالگرد انقلاب 25 ژانویه [چرا انقلاب مصر را انقلاب ۲۵ ژانویه می گویند] کار دست او داد و شرایط را تا آنجا حاد کرد که وزیر دفاع این کشور از [احتمال سقوط دولت در مصر] خبر داد.
[سالگرد انقلاب مصر در حالی خونین شد و دفتر اخوان المسلمین در آتش سوخت] که میلیون ها مصری انتظار داشتند با سقوط فرعون، وضعیت بهتری برای کشورشان پدیدار شود. اما دو سال گذشت و درست در روزی که باید مردم مصر شادی می کردند، اخبار از [بالاگرفتن نا آرامی ها، کشته شدن ۹ نفر و زخمی شدن ۱۰۰ نفر/ اشغال رادیو و تلویزیون/ حمله به کاخ ریاست جمهوری] درست در روز 25 ژانویه خبر دادند.
[مرسی وضعیت فوق العاده اعلام کرد] و [ از ۱۱ حزب سیاسی برای گفتگو] دعوت به میان آورد. در همین حال کارشناسان اینگونه تحلیل کردند که[خشونت های بیشتری در راه است/برخی مصری ها مبارک جدیدی را می بینند و روزهای سختی پیش روی مرسی] است.
هنوز تب و تاب ناشی از نارضایتی ها از عملکرد اسلامگرایان اخوان المسلمین در دومین سالگرد انقلاب فروننشسته بود که[صدور حکم اعدام در مصر ۱۴ کشته و ۲۰۰ زخمی به ارمغان آورد] روزهای آتی بسیار بدتر بود. [شمار کشته‌شدگان اعتراضات شهر پورت سعید] ساعت به ساعت افزایش یافت و [عکسهای لوموند از ناآرامی های مصر] نشان می داد که وضعیت بسیار وخیم است و در حقیقت[احکام اعدام فاجعه آفریده است]
به ناچار[ارتش مصر تظاهرات کنندگان را تهدید کرد] برخی از سفارت خانه های غربی از جمله[سفارت آمریکا در قاهره نیمه تعطیل شدند] مردم خسته و ناراضی مصر[تشیع جنازه با طعم گاز و باروت] را تجربه کردند و در این بین کارشناسان مرتبا از جدی بودن احتمال [جنگ داخلی در مصر ] سخن گفتند.
در چنین شرایطی از نقش [بلک بلاک ها ] نیز پرده برداشته شد اما خطر همچنان در کمین دولت اسلامگرای مصر است. به ناچار[مرسی عقب نشینی کرد] و گروه های سیاسی را به گفتگو فراخواند. برخی از این گروه ها دعوت مرسی را قبول کرده اما برخی دیگر آن را رد کردند و [درخواست فوری از مرسی] را مطرح کردند. اگر گفتگوهای سیاسی راه به جایی نبرد آینده تیره و تاری در انتظار مصر خواهد بود و حتی شاید در چنین شرایطی کناره گیری مرسی هم نتواند اوضاع را آرام سازد.
49261