این شاعر در گفت‌وگو با خبرآنلاین متذکر شد: «شاعرانی مانند پروین اعتصامی، شهریار و سهراب سپهری شاعر مردمی هستند. این را تیراژ کتاب‌هایشان و زمزمه و تکرار شعرهایشان در میان اصناف و اقشار مختلف مردم نشان می‌دهد. از شاعران امروز به زحمت می‌توان شاعر مردمی پیدا کرد. اصولا مخاطب شعر امروز خواص و نخبگان هستند. زمان حافظ هم معلوم نیست که شعر حافظ در میان توده مردم چه جایگاهی داشته است.»
زهیر توکلی تصریح کرد: «در نقد ادبی چیزی به نام شاعر مردمی نداریم. می‌توان گفت شاعر پرمخاطب. اصولا مردم ما کتاب نمی‌خوانند، شعر هم نمی‌خوانند چه برسد به شعر معاصر، همان چهار بیتی را که بلد هستند از امثال و حکم رایج بلدند؛ در این میان مهم که بر اساس چه مکانیسمی شاعر مردمی انتخاب می‌کنند. مهم این است که چنین عنوانی به لحاظ فنّی در نقد ادبی شناخته شده نیست .»
او هم‌چنین تاکید دارد که شعر امروز برای نخبگان و تحصیل کردگان است که این گروه در اقلیت هستند بنابراین انتخاب شاعر مردمی اصلا علمی و نیست و بیشتر به لطیفه سال می‌ماند.
توکلی گفت: «با هر روشی شاعر مردمی را شناسایی کنیم اشتباه است. هر شاعری جامعه مخاطبانی دارد مثلا شعرهای مرحوم مهدی سهیلی را مردم بی‌سواد هم می‌فهمیدند، ولی ارزش ادبی نداشت یا شعرهای مرحوم فریدون مشیری بین عامه پسند و فنی است.»
او تاکید دارد: « شعر اصلا شبیه سینما نیست که از ابتدا مخاطب را هدف بگیرد، شاعر شعر را برای دل خودش می‌گوید و در درجه دوم است که شعرش مخاطب پیدا می‌کند یا نمی‌کند. اتفاقا شعرهایی هستند که مخاطب ندارند ولی اوج شعریت در آن‌ها نمایان است. به عبارت روشن شعر ذاتا هنری شخصی و فردی است و بالعرض با مخاطب سر و کار دارد.»
58244