رسانه های همه ی کشورها، با هر نظام حکومتی که دارند، بایستی به ضرورت، دو مهم را به طور همه جانبه، مورد توجه جدی قرار دهند؛
یک - امنیت ملی
دو - منافع ملی
هرچند تامین امنیت ملی و منافع ملی، از وظایف حاکمیتی کشورها است؛ ولیکن در معنای وسیع کلمه، این وظیفه‌ی بسیار خطیر و حائز اهمیت، نه فقط بر عهده ی رسانه‌هاست بلکه از سوی آحاد ملت و تک تک شهروندان و هر یک از اتباع هر کشور، دقیقا لازم الرعایه است.
و نکته‌ی قابل توجه این است که رعایت این مهم، از بدیهیات است و در واقع، از نهادهای فراقانونی است که شاید صرفا به استناد اصل "قانونی بودن جرایم و مجازات‌ها"ست که در قانون اساسی کشورها یا قوانین عادی، به آن تصریح می شود.
به نظر می رسد در کشور ما، متاسفانه، رسانه‌ای ها، آموزش لازم را در خصوص تبیین اهمیت موضوع، ندیده‌اند.
دیشب، گزارشگر محترم تلویزیون در گزارش بازی فوتبال استقلال و الهلال، در جهت حمایت از تیم وطنی، جمله‌ای گفت با این تعبیر که؛ ...این تیم ملی است که دارد بازی می کند!...
حال، فارغ از توان حرفه ای گزارشگران، چه از حیث اشراف بر اصول گزارشگری و چه از نقطه نظر رعایت ادبیات گزارش، پرسش قابل طرح این است که؛ آیا با وقوع یک بار اتفاق (اتفاق هايي از اين دست)، مسوولی در رسانه‌ی تلویزیون، هست تا به گزارشگر، متذکر شود و او را متوجه اشتباه و خطای استراتژیکش نماید و او هم درس بگیرد و معنای ارزش های ملی را فهم کند و حتی دیگر از واژه‌ی "ملی" هم بی دلیل، استفاده نکند!؟!
موضوع، بیشتر از آنچه که فکرش را بکنیم، ساده است؛ آیا واقعا یک تیم باشگاهی می تواند در حکم تیم ملی باشد!؟! در این صورت، پس جایگاه تیم ملی کجاست!؟!
سؤال اساسي تر، اين كه؛ تا كي ما مي توانيم – ناآگاهانه - از مليت خود خرج كنيم و با بهره مندي از واژه ي "ملي"، به دنبال كسب هويت باشيم!؟!