«سینمای ایران الان در موقعیت حساسی قرار دارد» و البته این نظر را در سی و اندی سال اخیر بارها شنیده‌اید و هر بار این سینما توانسته -به قول فردوسی‌پور- دوباره به بازی برگردد. این بار هم برمی‌گردد؟ در چنین شرایطی که سینما رفتن به عادتی تقریباً از یاد رفته بین ایرانیان بدل شده، چطور هنوز این سینما و آدم‌های‌اش دارند به حیاتشان ادامه می‌دهند؟
در مقطع فعلی شبکه خانگی پخش فیلم دارد جور سینما نرفتن مردم را می‌کشد. پول‌اش آن قدرها هم خوب نیست اما کاچی همیشه بهتر از هیچی‌ست. تلویزیون هم بخشی از سینمای ایران را به خدمت گرفته و توانسته از فروپاشی مکانیزم این سینما در اثر بی‌کاری و رکود پیشگیری کند. منتقدها هم که تقریباً بی‌خیال نقد فیلم شده‌اند تا این آب باریکهٔ سینمای ایران، با تأثیر این یا آن نقد، به چک چک بدل نشود. مدیران دولتی هم که فعلاً بی‌خیالِ این وضعیت شده‌اند تا خدا چه بخواهد! که انشاءالله توفیق خدمت بیشتر داشته باشند و اگر این روند فعلی را در 8 سال گذشته هم به مورد اجرا می‌گذاشتند وضع این بازی، سینمای ایران صفر، رکود و بن‌بست معادل گل‌هایی که به مالدیوزدیم، نمی‌شد.
در چنین شرایطی احتمالاً بهترین راه‌حل، تولید فیلم‌های ارزان در ژانرهایپرمخاطب است که تأثیرشان بر پرده نقره‌ای بیش از تأثیرشان بر صفحه نمایشگرهای خانگی باشد تا مردم دوباره به سینما بروند. توصیه می‌کنم که ملودرام‌ها و کمدی‌های کم‌تحرک را برای پخش خانگی و تلویزیون بگذاریم چون در کادرهای کمابیش کوچک نمایشگرهای خانگی جواب می‌گیرند نه روی پردهٔ عریض سینما. روی پرده سینما نیازمند فیلم‌هایی با تحرک بالا و قصهٔ جذاب و البته معمایی هستیم. ما نیازمند تریلرهای اکشن هستیم بر پرده سینما، به چند دلیل:
یک. نمایشگرهای خانگی در بهترین مدل‌هایاکنونی داخل کشورشان، قادر به انتقال جلوه‌های واقعی اکشن نیستند و در قیاس با پرده نقره‌ای جا می‌مانند. این تفاوت را مخاطبان عام سینمای ایران هم مدت‌هاست درک کرده‌اند اما جواب مناسبی از فیلم‌های روی پرده نگرفته‌اند.
دو. حتی اگر با ورود نمایشگرهایی با تکنولوژی بالا، این نمایشگرها بتوانند فیلم‌های اکشن را با سرعت واقعی نشان دهند به دلیل کوچکی کادر نسبت به پرده نقره‌ای، بازندهٔ این رقابت خواهند بود.
سه. افسونگری تریلرهای اکشن در سالن‌های تاریک سینما و آن سکوت مسحورکننده که تنها با صدای فیلم شکسته می‌شود، قابل تکرار در خانه و مقابل نمایشگرهای خانگی نیست.
چهار. اگر به یاد داشته باشید از زمان ورود تلویزیون به خانه‌های ما همیشه ملودرام‌ها و کمدی‌های کم‌تحرک و بیشتر گفتاری از تلویزیون جواب گرفته‌اند و فیلم‌های پرتحرک از سینما و البته این جنگ اعلام نشده همیشه بین این دو بوده و خواهد بود اما هیچ وقت تا این حد، سینما مغلوب نبوده در ایران.
این وسط، سینمای سه‌بُعدی هم می‌تواند کمک کند به این شرط که باز تریلرهای اکشن را به شکل سه‌بُعدی به سینما ببریم؛ وگرنه نمایشگرهای سه بُعدی خانگی به راحتی فیلم‌های کم تحرک را پوشش می‌دهند و باز سینمای ایران بازنده خواهد بود.
این که سالن‌های نمایش باید دارای تکنولوژی روز باشند دیگر حرفی به شدت تکراری‌ست اما خُب... اگر کسی در این کشور گوش شنوا داشته باشد، بد نیست!
5858