سومین نشست فعالان اقتصادی با نامزد های یازدهمین دوره ریاست جمهوری با حضور محمد غرضی برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین طبق دو نشست برگزار شده پیشین کاندیداهای ریاست جمهوری با فعالان اقتصادی ابتدا محمد نهاوندیان، رییس اتاق بازرگانی با سخنانی به اصطلاح خودش فضا را برای سخنرانی وزیر اسبق پست، تلگراف و تلفن « گرم » کرد.
نهاوندیان با بیان این‌که سیدمحمد غرضی با سابقه مدیریت‌های اجرایی متفاوت حضور فعالی در بخش‌های مختلف اجرایی داشته است، گفت: وی در برخی از تشکل‌های اقتصادی حضور موثر داشته لذا این موضوع به ایجاد زبان مشترک و تفاهم با فعالان و تشکل‌های اقتصادی کمک می‌کند.
در ادامه این نشست رییس اتاق ایران شش سوال اصلی را از این کاندیدای ریاست جمهوری پرسیده که این سوالات عبارت بودند از:
1- التهابات بازار ارز که این گونه ارزش پول ملی را تحت تاثیر قرار داده است در دولت شما برای آن چگونه تصمیم گیری می‌شود؟ آیا سیاست ارزی در دولت شما به سمت صادرات است یا به بهانه مقابله با تورم به نفع واردات است؟
2- در سیاست پولی که مشکل تامین نقدینگی داریم آیا شما در دولت خود به تامین نقدینگی واحدهای تولیدی اولویت ارجحیت می دهید یا به بهانه کنترل تورم سیاست انقباضی را در پیش می گیرید؟
3- بسیاری از کارخانه‌های ما در حال حاضر پایین‌تر از ظرفیت خود فعالیت می‌کنند. شما چه برنامه‌ای دارید که ظرفیت‌های خالی را پر کنید؟
4- در بحث کلان دستگاه‌های مختلف تصمیمات مختلفی می گیرند که گاهی به اتلاف منابع می انجامد. تدبیر شما برای هماهنگ کردن دستگاه‌های اقتصادی چیست؟
5- برنامه شما برای استفاده از اقتصاددانان کشور به چه نحو خواهد بود و رابطه دولت شما با اهل نظر چه رابطه‌ای است؟ آیا در حد تعارف است یا سازوکار واقعی اجرایی در ارتباط بین شما و اقتصاددانان تعریف می شود؟
6- نحوه تعامل دولت شما با فعالان اقتصادی و تشکل‌های اقتصادی چگونه خواهد بود؟
در ادامه این نشست محمد غرضی با تاکید بر این‌که تغییرات پی در پی نرخ ارز بر تولید آثار منفی داشته است، تصریح کرد: متاسفانه چاپ اسکناس بدون پشتوانه تولید را از بین می‌برد اگر من به همت همه مردم ، فقرا و مستضعفین به جایی برسم بیش از درآمد هزینه نمی‌کنم.
بخش هایی از توضیحات غرضی در پاسخ به سوال های فعالان اقتصادی در ادامه آمده است:
* به نظر من تورم کنترل می شود و من دولت ضد تورم به وجود می آورم. در غیر این صورت مگر من چقدر عمر دارم و به چه دردی می خورم؟!
* کشور باید به سمتی حرکت کند که در آن تولید به یک سنت حسنه تبدیل شود. در کشور ما هر روز یک بشکه نفت برای هر نفر ایرانی استفاده می‌شود و این بدین معنی است که ما 1.5 برابر کشور آمریکا انرژی مصرف می‌کنیم.
* پست طبق قانون انحصاری در اختیار دولت بود. همواره از زمانی که پست به وجود آمد به خاطر مسائل و مشکلاتی که داشت دولتی می شد و دولت‌ها مجبور بودند که این صنعت را بیمه کنند که اگر محصولی گم می‌شد از آن محل خسارت آن را پرداخت می‌کردند. وقتی وزیر پست و تلگراف و تلفن شدم این قضیه به قوت خود پا برجا بود. مسائل جانبی را می شد به بخش خصوصی واگذار کرد اما اصل کار را خیر.
* بخش خصوصی در مقام دفاع از حقوق سرمایه است و دولت هم در مقام دفاع از عامه مردم حرکت می کند. در ایران هیچ وقت بخش خصوصی و دولت با هم هماهنگ نبودند.
*دهه 30 دهه فرهنگ آمریکایی بود. دولت‌ها قبول می کردند به ازای سامان دادن تولید اصلاحات ارزی انجام دهند. در دهه 40 اصلاحات ارزی باعث شد که جمعیت شهرها به خصوص شهر تهران به سرعت افزایش یابد و دولت‌ها مجبور شدند که در کنار سامان دادن تولید واردات نیز انجام دهند.
* هیچ کس نمی تواند در اموال مردم دخالت کند جز ولی مومنین. این که دولت بدهکار باشد بد نیست به شرط این به بدهی خود را بتواند پرداخت کند.
3939