استاد تاریخ دانشگاه تهران در مطلبش نوشته است:
«شاید هیچ کلمه ای به اندازه کلمه اعتدال و میانه روی در ادبیات انتخابات 92 تکرار نشد. این تعبیر را در نوشته ها و بیانیه های مختلفی که از سوی علما، سیاسیون مشهور ایران، هنرمندان و بسیاری از فرهخیتگان در این مدت صادر شد ملاحظه کردیم. در این مسأله تفاوتی میان آنها که وابسته به اصلاح طلبان بودند با آنها که از اصولگرایان اما بریده از جریان انحرافی بودند دیده نمی شود. به همین دلیل منطقا جریان انتخابات، به ظهور کسی انجامید که نه وابسته به جریان اصلاح طلبی صرف بود و نه اصولگرایی محض بلکه یک میانه رو اعتدالی است. این نشان می دهد که مردم دقیقا دنبال اعتدال بودند، دنبال شخصی که بدون حاشیه سازی مملکت را به پیش ببرد.»
عضو فعال وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه مطلبش می نویسد:
«این نکته پیامی دارد که بخشی از آن مربوط به گذشته است و بخشی آینده. تا آنجا که به گذشته بر می گردد، شکست ماجرای اصولگرایی صرف، به دلیل افراط کاری رئیس دولت نهم و دهم بود که با کارهای خلاف عرف خود، با طرح ادعاهای افراطی در سیاست داخلی و خارجی، با حذف های بی رویه، با روش های جزم گرایانه سعی کردند نخبگان و عقلای قوم را بدنام کرده و از میدان بدر کنند...
اما پیام این انتخاب برای آینده این است که دولت جدید وفادار به خواست مردم بماند و بداند که مردم به این دلیل به سمت و سوی آقای روحانی رفتند که بتواند مشکلات مملکت را با درایت، با استفاده از همه نیروهای موجود، با متخصصین و نخبگان، افراد مجرب و کارکشته و همزمان مشورت با اندیشمندان و استادان به اصلاح امور مملکت بپردازد.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.