تقریبا بدون تردید، آنچه ظرف هفته گذشته تا کنون در مصر اتفاق افتاده یک کودتا است[برکناری رئیس جمهور مصر] و همه چیز را به روزی بازگرداند که میدان تحریر سرنوشت مبارک را تعیین کرد [مصر؛ نقطه سرخط!][مصر و مرسی از نگاه کاریکاتوریست‌ها]
کودتا ادعایی است که برخی آن را قبول ندارند[البرادعی: اقدام ارتش کودتا نبود/ دنبال ریاست جمهوری نیستم/دولتِ نظم و قانون می خواهیم]، عده ای خود را نسبت به کودتا بودن آن به تجاهل ن تغافل زدند، برخی از آن استقبال کردند[امارات و عربستان خوشحالند/بان‌کی‌مون نگران است] و البته میلیون ها مصری طرفدار محمد مرسی علیه آن برآشفته و اعتراض کردند[خشم حامیان محمد مرسی].
در این بین این سوال که [چرا آمریکا درباره مصر تعلل می کند؟] بسیار حائز اهمیت بود چرا که آمریکایی ها که خود را طرفدار جنبش های مردمی و دموکراسی معرفی می کنند درباره این کودتا هیچ موضع روشنی اتخاذ نکردند. در عوض موضعگیری های بشار اسد رئیس جمهوری سوریه [اسد: تجربه اخوان از همان ابتدا محکوم به شکست بود/مرسی در حد تمدن مصر نیست] و مالکی نخست وزیر عراق درباره تحولات سوریه خواندنی بود. [مالکی: اخوان المسلمین شکست خورد/ آنها نه در سوریه و نه جای دیگرآینده ای نخواهند داشت]
[واکنش های جهانی به عزل مرسی] اما نشان داد که گویا قرار نیست بر وجه کودتایی تحولات اخیر مصر تاکید شود.این درحالی است که از هفته گذشته تا کنون [شمار قربانیان درگیری میان موافقان و مخالفان مرسی] روز به روز افزایش یافته و پس از آنکه [اخوان المسلمین مصر فراخوان قیام داد]ارتش سرانجام بر روری طرفداران مرسی که نمی توانستند خشم خود را کنترل کنند آتش گشود. [ارتش به حامیان مرسی آتش گشود] و پس از آن [وضعیت مصر بحرانی شد/تعداد کشته‌ها به 40 تن رسید]
درمیان[کودتای خفته] و با وجود اینکه [قرضاوی فتوای حمایت از مرسی را صادر کرد]،[رییس‌جمهور موقت مصر] سوگند یاد کرد و [تاریخ برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری مصر اعلام شد]
[گزینه‌های احتمالی برای نخست‌وزیری مصر] مطرح شد و سرانجام برغم [بن بست تعیین نخست وزیر مصر] و پس از آنکه [نخست‌وزیری البرادعی در هاله‌ای از ابهام] قرار گرفت و [بهاء الدین نخست وزیری مصر را نپذیرفت]،[حازم عبدالعزیز الببلاوی] نخست وزیر مصر و [البرادعی معاون رئیس جمهور شد]
اما تحلیل های متفاوتی از هفته گذشته تا کنون درباره تحولات مصر ارائه شده است. از این که [مرسی و شفیق از ابتدا نمایندۀ انقلاب نبودند] تا طرح [احتمال تبدیل شدن بحران مصر به سوریه]
عده ای معتقد هستند که [اسرائیلی‌ها دلتنگ مرسی می‌شوند] و برخی دیگر اینگونه استدلال کرده اند که [مصری‌ها دیگر انحصارطلبی را برنمی‌تابند]
پاسخ به این سوال هم خیلی مهم است که رفتن یا ماندن مرسی یا اخوان المسلمین کدامیک منافع ملی ایران را بیشتر تامین می کند [هرمیداس باوند: منافع ایران با روی کار آمدن سکولارهای معتدل در مصر، بهتر تأمین می‌شود] در عین حال صاحب همین تحلیل معتقد است که [ارتش مصر دنبال بهانه برای کودتا بود و قدرت گروه های مذهبی برای بسیج مردم بیشتر از سکولارهاست]
برخی دیگر از کارشناسان اما فراتر رفته و معتقدند کودتا یا هر آنچه سبب شد اخوان المسلمین تا این لحظه از قدرت کنار گذاشته شود [پایان رؤیای خلافت به سبک عمر بن عبدالعزیز!]، [رویایی که مرسی بر باد داد] و پس از این باید در انتظار [تغییر مفاهیم در سایۀ تحولات خاورمیانه] باشیم.
26149