محمّد جواد محمّدی‌زاده در آخرین روزهای حضورش در ساختمان پردیسان به عنوان رییس سازمان حفاظت محیط زیست، کاری کرد که هیچ فعال محیط زیستی در این کشور نمی‌تواند از آن به نیکی یاد نکند! این در حالی است که اصولاً و به طور مطلق هیچ فعال محیط زیستی را نمی‌شناسم که در طول چهار سال گذشته منتقد جدی وی نبوده باشد!!
به سخنی ساده‌تر، مدیری که از همان آغازین روزهای صدارتش بر صندلی شماره یک طبیعت ایران مورد انتقاد جدی اغلب دوستداران محیط زیست ایران بود و به ویژه کارنامه وی را در زمانی که مسئولیت استانداری خراسان را برعهده داشت، مورد نقد جدی قرار داده بودند، اینک با نگارش و صدور یک نامه به وزیر کشور، مورد ستایش دوست و دشمن قرار گرفته است.
در این نامه که در بیست و دومین روز از تیرماه 1392 منتشر شد، وی خطاب به وزیر کشور دولت دهم نوشت: «به فوریت به استانداری مازندران دستور دهید تا نسبت به تعیین جایگزین مسیر خارج از محدوده و مرز باغ گیاهشناسی نوشهر اقدام نماید.» چرا که به گفته او: «مسیر در نظر گرفته شده جهت کمربندی و توسعه بندر نوشهر موجب تخریب گنجینه ارزشمند باغ اکولوژیک نوشهر بعنوان قدیمی ترین مرکز گیاهشناسی کشور و بعنوان اثر طبیعی ملی می گردد.»
نگارش همین دو جمله ساده، سبب شد تا نام محمدّی زاده دست کم به جای رنگ سیاه با رنگ خاکستری در تاریخ محیط زیست ایران حک شود. این مسأله و واکنش درخور تحسین محمّدی زاده به ویژه در زمانی رخ داد که کمتر از دو هفته پیش، نگارنده در یادداشتی در باره ماجرای استعفای وزیر محیط زیست فرانسه، به همتای ایرانی‌اش یادآوری کرد که یک فرصت تاریخی را از دست داد! و البته اینک او نشان داد که یک فرصت تاریخی دیگر را صید کرده و در حقیقت از همکارش در کابینه دهم ربود! چرا که باید بپذیریم به هر دلیل و انگیزه‌ای که محمدی زاده این نامه را نوشته باشد، یک حرکت مثبت آن هم بر خلاف نظر رییس دولتش و یکی از مصوبه‌های سفرهای مشهور استانی محمود احمدی‌نژاد انجام داده است.
اهمیت کار محمدی زاده، زمانی بیشتر خود را نشان می‌دهد که بدانیم مسئولیت مستقیم حفظ، نگهداری و حراست از باغ گیاهشناسی نوشهر برعهده وزیر جهاد کشاورزی، صادق خلیلیان است؛ اما ایشان نه تنها تا این لحظه در برابر متجاوزان به باغ گیاهشناسی نوشهر سکوت کرده است، بلکه خبرهایی هم وجود دارد که نشان می‌دهد چراغ سبز اولیه که سبب گستاخی درخت‌افکنان را در استانداری مازندران، فرمانداری و بندرگاه نوشهر پدید آورد، از ناحیه ایشان صادر شده است!
امید است که همه‌ی مدیران عزیز در ایران یادشان باشد که چیزی عزیزتر از صندلی مدیریت‌شان هم وجود دارد و آن نگاه و قضاوت مردم به عملکرد ایشان است وقتی که لازم می‌شود تا بین منافع حفظ صندلی ریاست و منافع حفظ زیست بوم، یکی را انتخاب کنند.
یکبار دیگر رخداد غرورآفرین پنجم تیرماه 1392 را تبریک گفته و امیدوارم فرجام خوش باغ گیاهشناسی نوشهر، دامن‌گیر دیگر پاره‌های رنجور و زخم‌خورده طبیعت ایران، از پریشان در کازرون تا گاوخونی در اصفهان و از ارومیه در آذربایجان تا باهوکلات در بلوچستان بشود.
همه آنچه در باره باغ گیاهشناسی نوشهر باید بدانیم:
- در برابر آخرین تلاش‌ها برای تخریب باغ گیاهشناسی نوشهر همچنان می‌ایستیم.
- آنچه که از ماجرای باغ گیاه شناسی نوشهر هنوز نمی‌دانیم!