نسرین وزیری: اگرچه روزگاری برخی اصرار داشتند احمدی نژاد را به دلیل فاصلهای که با اصولگرایان داشت، یک چهره «مستقل» معرفی کنند و یا تلاش میشد تا به جای «تکنوکرات» خواندن کابینه هاشمیرفسنجانی، وی و دولتش را «فراجناحی» بخوانند؛ اما حسن روحانی از این ویژگی منحصر به فرد برخوردار است که هر دو جناح سیاسی کشور او را «فراجناحی» بخوانند و برعکس تلاشها برای انتصاب وی به هر یک از دو جناح اعم از اصلاح طلب و اصولگرا، بینتیجه باشد.
همانقدر که رای به مشی «اعتدال» بر خلاف گرایشهای «اصولگرایانه» و «اصلاح طلبانه»ای که در 16 سال گذشته در انتخابات ریاست جمهوری گوی سبقت را ربوده بودند، منحصر به فرد بود؛ مراسم تحلیفی هم که برای حجت الاسلام حسن روحانی برگزار شد نیز منحصر به فرد بود. مراسمی که هم قالب و هم محتوایش متفاوت از نمونههای پیشین مینمود. در این مراسم برای اولین بار از مهمانان خارجی دعوت به عمل امده بود و 60 هیات خارجی در آن حضور داشتند. حضور نمایندگانی در سطح رئیس جمهور و نخست وزیر از کشورهای همسایه و هم مرزهای عربزبان، گویای آیندهای صمیمانهتر در روابط ایران با همسایگان منطقه خود بود. اگرچه مهمانان اروپایی در این سطح حضور نیافته و اتحادیه اروپا اعلام کرد که تنها مجوز حضور سفرای خود در ایران را برای شرکت در این مراسم صادر میکند اما نفس این دعوت از جهانیان -به استثنای رژیم صهیونیستی و آمریکا- نمایانگر نگاه مثبت و تعاملگرایانه ایران با جامعه بین الملل است. نگاهی که به خوبی از سوی مخاطبان برون مرزی درک شد. نه تنها انعکاس این مراسم در رسانههای خارجی که پاسخ وزارت خارجه آمریکا به اظهارات روحانی تنها ساعاتی پس از پایان این مراسم نیز گویای عمق انعکاس بین المللی این مراسم است.
این تنها وجه منحصر به فرد این مراسم نبود. گستردگی مهمانان داخلی حاضر در این جلسه نیز در نوع خود بینظیر بود. چهرههایی که چهار سال پیش در این مراسم غیبت داشتند، این بار با لبخند حضور یافته بودند. اگرچه غیبت محمود احمدی نژاد به عنوان رئیس جمهور پیشین در مراسم تحلیف رئیس جمهور منتخب ملت، رخدادی بیسابقه بود اما حضور و همراهی آیتالله هاشمی با منتخب ملت نیز هشت سالی بود که دیده نشده بود. همچنانکه حضور چهرههایی از جناحهای سیاسی مختلف نیز با گستردگی بیشتری به نسبت چهارسال گذشته برخوردار بود. اگرچه در این مراسم از رهبران جریان اصلاحات دعوت نشده بود اما حضور برخی یاران اصلاح طلب حسن روحانی که تا چندی پیش نمایندگان همین مجلس آنها را «منتسب به فتنه» میخواندند، حائز توجه بود. بویژه آنکه صحن همین پارلمان شاهد شعارهایی علیه مسائل پس از انتخابات سال 88 بود. نکتهای که کمتر از سوی رسانهها به آن پرداخته شد حضور همزمان وزرای دولت دهم و اعضای کابینه پیشنهادی روحانی در صحن علنی بود. نه تنها حضور همزمان که هم نشینی آنها با یکدیگر. کما اینکه علی اکبر صالحی در کنار ظریف نشست و نعمتزاده در کنار غضنفری.
متن سخنان حجت الاسلام حسن روحانی که بند بند آن مخاطبینی مشخص داشت نیز متفاوت از سخنان محمود احمدینژاد بود که سخنانش در بخشهایی به معنویات مربوط بود و در بخشهایی به مدیریت جهان. روی سخنان روحانی چه در حوزه مسائل داخلی و چه در حوزه مسائل خارجی آنقدر شفاف و مشخص بود که مرجع خود را یافت. فریاد و تشویق بخشهایی از سخنان رئیس جمهور منتخب از سوی نمایندگان و سخنان رئیس مجلس در تایید اظهارات روحانی که گفت «مطالب نسبتا مهمی را بیان کردند» [اینجا و اینجا] نیز در نوع خود بینظیر بود.
معرفی کابینه در روز تحلیف نیز از دیگر ویژگیهای منحصر به فرد مراسم تحلیف حسن روحانی بود. اقدامی که رئیس مجلس آن را زرنگی خواند، به فال نیک گرفتو ابراز امیدواری کرد که از این پس نیز اقدامات دولت چنین پیش رود. حسن روحانی که نوید کابینهای «اعتدالی» را داده بود با معرفی وزرایی از هر دو جناح {اینجا} نشان داد که کابینهاش نه شرکت سهامی است - آنگونه که منتقدانش میگفتند- و نه باشگاه سیاسی. بلکه کابینهای مرکب از همه گروههای سیاسی است که هم اصولگرایان سنتی همچون جامعه روحانیت مبارز در آن عضویت دارد و هم تکنوکراتهایی چون زنگنه و آخوندی.
چه بسا از این پس هم باید منتظر دولتی منحصر به فرد باشیم.
/2729