به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، المور لئونارد نویسنده پرکار داستان‌های جنایی که شخصیت‌های نامانوس، دیالوگ‌های متفاوت و نثر بی‌نقص او در آثاری چون «شورتی را بگیر» و «گلیتز» شهرت داشتند، سه‌شنبه در خانه‌اش در بلومفیلد ویلج در میشیگان در 87 سالگی از دنیا رفت.
خبر فوت او در سایتش منتشر شد. این خبر به‌ویژه برای طرفداران پروپاقرص او تلخ است، چراکه لئونارد نه تنها ادبیات تریلر را ارتقا بخشید بلکه آن را برای نسل جدید از نو ابداع کرد.
سال 2009 موسسه پن از این نویسنده تقدیر کرد و در توصیف کتاب‌هایش نوشت: «آثار او نه تنها در رده کلاسیک‌های ژانر جنایی هستند، بلکه برخی از آن‌ها جز بهترین‌های ادبیات نیمه دوم قرن بیستم هستند.»
سال گذشته نیز بنیاد ملی کتاب جایزه یک عمر دستاور ادبی را به او اعطا کرد.
لئونارد با نوشتن داستان‌های وسترن کارش را شروع کرد و اولین داستان‌اش سال 1951 منتشر شد و از آن به بعد به مدت 60 سال، سالی یک کتاب منتشر کرد چون به نظرش نوشتن «مفرح» بود.
او آنچنان به نوشتن علاقه داشت که در 84 سالگی به شدت به اقتباس تلویزیونی از داستان‌های کوتاه مجموعه‌اش به نام «Fire in the Hole» علاقه نشان داد و گاه به نویسندگان اقتباس تلویزیونی آن به نام «Justified» مشاوره می‌داد. او آن‌قدر به تلویزیون علاقه‌مند شده بود که حتی چهل و پنجمین رمانش به نام «ریلان» را با هدف اقتباس تلویزیونی از آن نوشت؛ این رمان داستان سه زن خلافکار بود و یک قهرمان وسترن که اجازه داشت یکی از سه زن را بکشد!
تقدیر لئونارد از «Justified» عجیب بود چون او اغلب از اقتباس‌های هالیوود از رمان‌هایش مثل «شورتی را بگیر»، «خونسرد باش»، «خارج از دید» و «جکی براون» (براساس رمان «رام پانچ») دلخور بود. اولین فیلم او به نام «Big Bounce» دو بار در سال‌های 1969 و 2004 فیلم شد و به نظرش اقتباس اول دومین فیلم بد تاریخ سینما بود و فیلم دوم هم به نظرش به اندازه اولی بد بود.
رمان‌های وسترن لئونارد نیز در هالیوود خیلی محبوب بودند؛ فیلم «مَرد» (اومبره) سال 1967 با بازی پل نیومن و «قطار 3:10 یوما» یک بار با بازی گلن فورد و یک بار با بازی راسل کرو براساس رمان‌های او ساخته شدند.
نثر لئونارد جدا از توصیف‌های دقیق‌اش بسیار خالص و ناب بودند و اصلا وقت‌اش را صرف قیدها و صفت‌های متعدد و بی‌جا نمی‌کرد.
نیویورک تایمز / 20 اوت / ترجمه: حسین عیدی‌زاده
58241