اغلب تصاویری را که ملاحظه می‌فرمایید، نگارنده در طول سفرهایی که در سال جاری به نقاط مختلف کشور داشته، به ثبت رسانده است؛ تصاویری که آشکارا نشان می‌دهد: چرا نرخ سالانه فرسایش خاک در ایران باید سه برابر متوسط آسیا باشد؟
این تصاویر که روزگار امروز دامنه‌های مشرف به رستم آباد رودبار، لاهیجان، کلاردشت و استهبان را نشان می‌دهد، البته به خوبی یک واقعیت تلخ دیگر را هم ثابت می‌کند: اینکه دستگاه متولّی منابع طبیعی، یعنی سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور تا چه اندازه در برابر زمینخواران، کشاورزان، ویلاسازان و باغداران ناتوان، عاجز و بی دست و پاست! نیست؟
دست آخر آنکه این تصاویر که نظیرش را در بسیاری دیگر از مناطق کشور از جمله در استان‌های گلستان، خراسان، مازندران، کرمانشاه، کهکیلویه و بویراحمد، چهارمحال و بختیاری، خوزستان، اردبیل، تهران، کردستان و ... هم می‌توان دید، جملگی معلوم می‌کنند که نسل امروز چگونه و به چه ارزانی دارد آینده را حراج می‌کند! حراجی که بی‌شک آیندگان از آن به عنوان بزرگترین کلاهبرداری و تاراج نابخردانه‌ی طبیعت یاد خواهند کرد!
چرا که ما به دست خود نظاره‌گر سنگ نبشته‌ای هستیم که بر روی آن چنین نوشته شده:
آنها آخرین نسلی بودند که این بخت و آن فراست را داشتند تا از زوال خویش و یگانه زیستگاه‌شان جلوگیری کنند؛ اما شگفتا که فقط نگاه کردند و سکوت اختیار نمودند تا مرگ خود را رقم زنند!
در همین باره:
- این دیگر نامش بلای آسمانی نیست! هست؟
- تا نفس باقی است، فرصت چشمت، تماشایی است!
- تکرار تراژدی جاده عباس آباد به کلاردشت در ماشلک نوشهر!
- آیا کلاردشت 1387 را دیده‌اید؟
- از کلاردشتی که بود تا کلاردشتی که هست!