محمود حاج‌زمان: پل دوناهو، عکاسی است که ردگیری جگوارها (پلنگ خالدار آمریکایی) را برای موسسه بوم‌گردشگری Southwild برزیل بر عهده دارد. روز 25 آگوست امسال / 3 شهریور، وی تماسی با این مضمون دریافت کرد: یک قلاده جگوار در اطراف رودخانه ترس ایرمائوس دیده شده است که به دنبال شکار می‌گردد.
در جستجوی شکار
دوناهو دوربین خود را برداشت و به منطقه رفت. در آنجا وی جگواری را مشاهده کرد که در چمن‌های بلند منطقه پنهان شده بود، و آرام آرام به گروهی از کایمن‌ها نزدیک می‌شد. کایمن جانوری از خانواده تمساح و بومی آمریکای جنوبی است. دوناهو در دفترچه یادداشت خود نوشته است: «حدود 30 تا 40 دقیقه، ما مشغول تماشای جگوار بودیم که به آرامی به سوی کایمن‌ها حرکت می‌کرد.»
جگوارها به عنوان بزرگ‌ترین گربه‌سان آمریکای جنوبی، شناگران ماهری هستند و معمولا از ماهی، لاک‌پشت و کایمن‌ها تغذیه می‌کنند. آنها همچنین گاهی حیوانات بزرگ‌تر، مانند آهو، گراز، کاپی‌بارا و خوک خرطوم‌دار را شکار می‌کنند.
خیس شدن
جگوار به درون آب خزید و عرض رودخانه را به سوی جزیره‌ای شنی شنا کرد؛ جایی‌که کایمنی 54 کیلوگرمی در آفتاب لمیده بود و روی آن به سمت آب نبود که بتواند نزدیک شدن شکارچی را ببیند.
دوناهو در دفتر خود می‌نویسد: «یک هفته قبل، ما همین جگوار را دیده بودیم که به سوی این جزیره شنی شنا کرده بود، بدون آنکه موفقیتی به دست آورد. این بعد از ظهر هم انتظار داشتیم که شاهد اتفاق مشابهی باشیم. همانند دفعه قبل، قایق ما در موقعیتی عالی قرار داست: پشت به آفتاب و خیلی نزدیک به کایمن. در نتیجه هر اتفاقی که رخ می‌داد، درست جلوی چشمان ما قرار داشت.»
حمله
با رسیدن به جزیره، جگوار به آرامی از آب بیرون آمد و ناگهان به سمت کایمن پرید.
جگوار مذکور که به دلیل جراحت چشم راست خود به نام Mick Jaguar (خواننده مشهور گروه رولینگ استونز) نامیده می‌شود، یک بار در سال 2011 / 1390 و یک بار هم همین امسال دیده شده بود. از سال 2004 / 1383 که دوناهو و گروهش به پایش منطقه مشغول هستند، 88 جگوار را در منطقه Mato Grasso شناسایی کرده‌اند. اخیرا، جگوارها روش زندگی خود را به جمعیت‌های منزوی پخش شده در سراسر آمریکای شمالی و جنوبی تغییر داده‌اند، مساله‌ای که بخشی از دلیل قرار گرفتن نام آنها در فهرست موجودات «نزدیک به خطر» محسوب می شود.
آماده کشتن
جگوارها قاتلانی کمین‌نشین هستند که با یک گاز سریع، شکار خود را با دریدن سر یا گردن از پا در می‌آورند. این استراتژی آنها را از سایر گربه‌سانان جدا می‌کند؛ خویشاوندانی که برای شکار، گلوی طعمه خود را چنگ می‌زنند و آن را خفه می‌کنند.
گاز کشنده
جگوار نخست با پنجه جلویی راست خود کایمن را گرفت، و سپس پشت جانور را از نقطه‌ای اندکی پایین‌تر از سر آن گاز گرفت. پس از این گاز، جگوار به سرعت گاز بعدی را به قاعده جمجه کایمن زد؛ روشی که جگوارها معمولا با استفاده از آن شکارشان را از پا در می‌آورند.
پایان سریع
در نهایت جگوار جایزه خود را گرفت: طعمه‌ای که شکار آن تنها چند ثانیه طول کشید. دوناهو می‌گوید: «همه ما با دهان باز آنجا ایستاده بودیم، و نمی‌توانستیم چیزی را که می‌بینیم باور کنیم. اگرچه ما صحنه‌های کشتن دیگری را هم دیده بودیم؛ اما هیچ کدام از آنها نه به مخوفی و تماشایی این یکی بود، و نه از فاصله‌ای چنین نزدیک ثبت شده بود. تماشای این صحنه من را به یاد شکنندگی حیات، و مرز باریک میان مرگ و زندگی انداخت.»
منبع: نشنال جئوگرافیک
۵۳۲۷۵