همه اطلاعاتی که در باره مسائل اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کره شمالی وجود دارد از 3-4 هزار کلمه تجاوز نمی کند؛ در همین مقدار ناچیز هم تا دلتان بخواهد شایعه و خبر راست و دروغ به هم آمیخته است.

کره شمالی را باید دید، نه اینکه شنید. آن وقت است که متوجه می شوید بخشی از شایعاتی که شنیده اید دروغ از آب در می آید، برخی خبرها کاملا برعکس می شود و اتفاقا بعضی ها  پررنگ تر.

من به مناسبتی که خواهم نوشت حدود 10 روز به پایتخت این کشور رفته ام. از همان لحظه ای که از فرودگاه خارج شدم و سوار بر خودرو، راهی هتل شدم، عده زیادی را موبایل به دست دیدم. آنجا اینترنت هم بود. احتمالا تا حالا هرچه شنیده اید مبتنی بر این است که این دو وسیله ارتباطی در کره شمالی مفقود است، اما ...

فعلا تا وقتی که خاطره این سفر را منتشر می کنم، تیتر بالا را نه جدی بگیرید، نه شوخی. انشالله شنبه صبح عرض می کنم...

 

برچسب‌ها