سخنرانی امروز باراک اوباما در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، حاوی چند نشانه‌ی روشن از نرمشی است که اغلب ناظران در غرب انتظار داشتند، حسن روحانی شروع کننده‌ی آن باشد. رییس جمهور آمریکا برای نخستین بار سخن از فتوای رهبر جمهوری اسلامی ایران کرد که طی آن، استفاده جنگ‌طلبانه از انرژی اتمی را حرام تشخیص داده است. او به این هم اکتفا نکرد و ضمن احترام به حق مردم ایران در استفاده صلح آمیز از انرژی اتمی، به صراحت اعلام کرد که دولت آمریکا هرگز قصدی برای تغییر رژیم در ایران ندارد.
و البته برگ آخری که باراک حسین اوباما رو کرد، آن بود که برای اولین بار از برگ آخر خود (یعنی به روی میز بودن گزینه نظامی) سخنی نگفت! و مطابق درخواست حسن روحانی کوشید تا لحن تهدیدآمیز خود را در مواجهه با ایران تغییر دهد. آن هم در شرایطی که روز گذشته چهار سناتور قدرتمند آمریکا از او خواستند که فشارها بر ایران را افزایش داده و تحت تأثیر سخنان و وعده‌های دلپذیر نماینده جدید دولت ایران قرار نگیرد.
به نظر می‌رسد که تا همینجا هم سخنان اوباما به اندازه کافی خشم تندروها و لابی پرقدرت صهیونیستی در کاخ سفید را برانگیخته باشد؛ همانگونه که احتمالاً سخنان حسن روحانی که تا کمتر از چند دقیقه دیگر ارایه خواهد شد، مورد اعتراض تندروهای داخلی قرار خواهد گرفت! نخواهد گرفت؟
به هر حال، آنچه که قطعی به نظر می‌رسد، آن است که هرگز چراغ سبزهایی تا این حد پرتکرار بین دولتمردان دو کشور رد و بدل نشده بود؛ چراغ سبزهایی که بسیاری از مردم را امیدوار کرده تا خود را برای شرکت در جشن ترحیم تحریم آماده کنند! جشنی که هرچند شاید به زودی رخ ندهد، اما امکان رخدادنش اینک از هر زمان دیگری، محتمل‌تر می‌نماید.