نسرین وزیری: از یک ماه قبل از حضور حجت الاسلام حسن روحانی در سازمان ملل، رسانههای موثر سراسر دنیا از تفاوت حضور وی با رئیس جمهور پیشین در این جایگاه سخن گفته و سیاستمدارن بسیاری منتظر بودند که ببینند رئیس جمهور جدید ایران که با شعار اعتدال بر سر کار آمده چه حرفی برای گفتن در مجامع بین المللی دارد.
برخلاف هشت سال گذشته که اغلب نمایندگان کشورها سالن سازمان ملل را هنگام سخنرانی رئیس جمهور ایران ترک میکردند، این بار تنها دیپلماتهای اسرائیلی بودند که سالن را ترک کرده و حتی نمایندگان آمریکا نیز مستمع سخنان رئیس جمهور ایران بودند. {اینجا} {تفاوت ناظران در سخنرانیهای احمدینژاد و روحانی را اینجا ببینید}
برگزاری نشست 1+5 در حاشیه اجلاس سازمان ملل، دیدارهای خارجی پرشمار روحانی با مقامات غربی بویژه اروپا و امریکا و نهایتا مکالمه تلفنی 15 دقیقهای وی با همتای آمریکاییاش بخشی از دستاوردهای روحانی در این سفر بود که در رسانههای خارجی انعکاس بسیاری یافت. اگرچه کاترین اشتون پس از نشست 1+5 تاعلام کرد که تا یکسال دیگر میتوان با طرف ایرانی به توافق رسید اما دیپلماسی روحانی آنچنان به دل طرف غربی نشسته بود که هم جان کری از احتمال توافق در شش ماه سخن گفت و هم وزیر خارجه فرانسه اعلام کرد که ایران زودتر از یک سال رفع نگرانی کند.
سخنان روحانی با آنچنان اقبالی مواجه شد که برخی تحلیل گران، آمریکا را در «بوته آزمایش» خواندند. {اینجا} سخنگوی بان کی مون نتایج سفر روحانی به سازمان ملل را مهم و سازنده خواند. حتی دیپلماسی توییتری روحانی هم با واکنشهای مثبتی همراه شد. {اینجا و اینجا} سخنان روحانی و مواضعش در قبال آمریکا نیز با اقبال زیادی در داخل کشور همراه شد. (بیانیه حمایت 230 نماینده مجلس، موضع گیری مثبت ولایتی، رضایی، عارف، حسینیان و .... را اینجا، اینجا، اینجا و اینجا و اینجا ببینید}
پس از سخنرانی روحانی در سازمان ملل و بازتاب گسترده دیگر سخنرانیها و مصاحبههای وی در آمریکا، که با اقبال عمومی مواجه شده بودی بسیاری منتظر بودند که نتانیاهو متقابلا از این تریبون چه خواهد گفت. از این رو حضور رئیس جمهور ایران و نخست وزیر رژیم صهیونیستی در این جایگاه و پیش بینی درباره اعلام مواضعشان در رسانههای جهان و انعکاس بعدی آنها از اهمیت بسزایی برخوردار بود. نقطه افتراق این دو در آن بود که رویکرد مثبتی نسبت به روحانی و تغییر لحن و ادبیات دولت ایران وجود داشت و در مقابل شاهد رویکرد منفی جهانیان به مواضع جنگ طلبانه اسرائیل شکل گرفت.
نتانیاهو که پیش از این هم نشان داده بود سخنان رئیس جمهور ایران را تاب نمیآورد و حتی درباره اظهارات تحریف شده روحانی در راهپیمایی روز قدس نیز موضع گرفته و آن را نمایانگر چهره واقعی وی خوانده بود {اینجا} ؛ از تریبون سازمان ملل نیز بار دیگر او را «گرگی در لباس میش» خواند. او پیش از این نیز چندین بار از این عنوان اهانت آمیز درباره رئیس جمهور منتخب و مردمی ایران استفاده کرده بود. او که پیام تبریک وزیر خارجه ایران به مناسبت سال نو یهودیان را بی اهمیت و در راستای تلاشهای بیشتر ایران برای کاهش تحریمها خوانده بود {اینجا} و نسبت به افزایش تعداد سانتریفیوژها در ایران هشدار داده بود {اینجا} ، از تریبون سازمان ملل نیز رئیس جمهور ایران را به زمان خریدن برای افزایش سطح فعالیتهای هستهای کشورمان متهم کرد. {اینجا}
نخست وزیر اسرائیل هنوز روحانی به سخنران ینپرداخته بود که بر اساس اظهارات پیش از سفر وی به آمریکا، رئیس جمهور ایران را متهم به «ریاکاری» میکرد. {اینجا} نخستین واکنش او به سخنان روحانی نیز از این قرار بود: همان‌طور که انتظار می‌رفت سخنان رئیس جمهور ایران عیب‌جویانه و پر از ریاکاری بود. رئیس جمهور ایران در حالی درباره حقوق بشر سخن می‌گوید که نیروهای ایران در قتل عام شهروندان بی‌گناه در سوریه دست دارند. نخست وزیر رژیم صهیونیستی در واکنش به سخنانی از رئیس جمهور ایران که از ترور دانشمندان هستهای ایران به دست «جنایتکاران» انتقاد کرده بود مدعی شد: «روحانی در حالی تروریسم را محکوم کرد که رژیم ایران در دهها کشور در سرتاسر جهان مرتکب تروریسم است.» {اینجا}
هرچه نتانیاهو بیشتر برای تخریب چهره ایران در مجامع جهانی کوشید، رسانهها و تحلیلگران بیشتر به نگرانیهای وی پی بردند. چه آنکه رادیو دویچه وله این تفسیر می‌نویسد: «علت این امر نگرانی اورشلیم است که مبادا تهران بار دیگر در حال بازی در دو زمین باشد. از سوی دیگر بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، نگران چیز دیگری است که ربط چندانی به ایران ندارد بلکه بیشتر با خود او و نقشی در پیوند است که او در گزینه‌های عملی در صحنه سیاست جهانی می‌تواند ایفا کند.» {اینجا} فیگارو هم نوشت: اسرائیل نگران جذابیت روحانی است. گری سیک نتانیاهو عضو سابق شورای امنیت ملی آمریکا نیز در واکنش به سخان نتانیاهو گفت:« او از موفقیت روحانی عصبانی بود».
نتانیاهو که انتظار نداشت یخهای روابط ایران و آمریکا در نخستین سفر روحانی به نیویورک، شروع به آب شدن کنند، حتی نتوانست خشم خود را از این موضوع پنهان کند چه آنکه او ابتدا به وزرای خود در قبال رابطه ایران و آمریکا فرمان سکوت داد و کوشید تا در دیداری با اوباما او را تحت تاثیر قرار داده و مانع از بهبود روابط دو کشور شود. اگرچه لحن کلام رئیس جمهور آمریکا موید موفقیت نسبی وی و لابیهای قوی صهیونیستی در دیپلماسی ایالات متحده است اما حتی روزنامههای اسرائیلی هم رفتارهای نتانیاهو در انظار بین الملل را شایسته ندانستند. {اینجا} اظهارات جان کری وزیر امور خارجه آمریکا که ادعای صهیونیست ها را مبنی بر اینکه «آمریکا از ایران بازی خورده و به نوعی ساده لوح بوده است» را رد کرد نیز نشان داد که نتانیاهو آنقدرها که میپنداشته موفق نشده است. بویژه آنکه کری تاکید کرد: ایران در حال بازی دادن آمریکا نیست.
/2929