تاریخ انتشار: ۱۷ مهر ۱۳۹۲ - ۰۴:۰۰

رفتار این روزهای افراطیون در قبال سیاست خارجی دولت شبیه شخصیت با نمک "گلام" در کارتون گالیور است؛ شخصیتی که مدام بر طبل بد‌بینی و تردید می‌کوبید و با گفتن من می‌دونم ؛ من می‌دونم !

رفتار این روزهای افراطیون در قبال سیاست خارجی دولت شبیه شخصیت با نمک "گلام" در کارتون گالیور است؛ شخصیتی که مدام بر طبل بد‌بینی و تردید می‌کوبید و با گفتن من می‌دونم ؛ من می‌دونم تلاش داشت حس شک‌، تردید و ترس را به اطرافیان خود القا کند. او حتی موفقیت‌ها را نیز با زبان مخالف تفسیر می‌کرد.
افراطیون مشابه آقای "گلام" با غوغا‌گری در برخی مسائل و یا حتی تحریف واقعیت‌ها می کوشند چنین القا کنند که هرنوع تغییر در رفتار بین المللی ایران به مفهوم قبول شکست و دادن امتیاز‌های بزرگ‌ به دیگران است. این درحالی است که بابت خسارت‌های ناشی از سیاست‌های افراطی خود به ملت و کشور، بدهکاری سنگینی بر دوش دارند. به‌عبارت دیگر، افراطیون بدون قبول مسئولیت‌ ایجاد مشکلات داخلی و خارجی ‌کشور، مذبوحانه می‌کوشند با اراده مردم برای "تغییر" که در انتخابات 24 خرداد متبلور شد چالش کنند. آنان با تحریف مفاهیمی چون "مذاکره" و "رابطه" نتیجه می‌گیرند که فرایند سیاست خارجی دولت یازدهم به تسلیم مقابل قدرت‌های خارجی می‌انجامد.
افراطیون با نگاه به منافع ریشه‌دار خود در حفظ و استمرار وضع سابق با ظرافتی خاص مشغول اشاعه بدبینی علیه رویکرد کنونی دولت هستند. این رفتار در دو سطح انجام می‌شود: نخست؛ القای انتظار از دولت برای کسب دستاوردهای فوری در لغو تحریم‌ها و سامان‌بخشی اوضاع آشفته اقتصادی کشور. دوم؛ پرهیز دادن دولت و دستگاه سیاست‌خارجی از هرگونه رفتار که با سیاست‌های تهاجمی و تخاصمی سابق در تعارض باشد.
افراطیون انتظار فوری برای اصلاحات اقتصاد‌ی را با چشم پوشی از ساختارهای تخریب شده‌ای تشویق می‌کنند که نبود تدبیر و مصلحت اندیشی در هشت سال گذشته از داخل و خارج بر پیکره کشور وارد کرده است. جالب اینکه دامنه این رفتار حتی با چالش علیه سیاست‌های ارزی دولت نیز همراه شده است. تعیین ضرب‌الاجل برای حل مشکلات اقتصادی در پی انجام گفت‌و‌گوهای ایران و غرب و حل مشکلات در چارچوب مذاکراتی که آنان (افراطیون) اصلی‌ترین مخالفان آن هستند، زیرکی ریا‌کارانه‌ و رفتاری دوگانه است.
افراطیون خواستار دستاوردهای سریع از تعاملات تازه ایران با جامعه بین‌الملل هستند در حالی که که از پیش هرگونه مذاکره و حتی اصلاح روابط با دنیای خارج را عقب‌نشینی از اصول تفسیر و تعبیر می‌کنند. بنابراین مانند شخصیت آقای "گلام" بر طبل مخالف می‌کوبند و از پیش اصرار دارند که رویکرد کنونی دولت با شکست همراه است. آنان از تعریف مسئولانه اوضاعی که خود مسبب آن بوده‌اند پرهیز می کنند ولی خشکه سرانه به تحلیل و نقد مذاکره و تعامل با جامعه جهانی مشغولند.
جریان‌های شبیه آقای "گلام" در داستان گالیور این روزها فقط می‌گویند: ما موفق نمی‌شیم ؛ ما موفق نمی‌شیم!