طالبی نژاد در گفت و گو با خبرگزاری خبرآنلاین، دیدگاه خود را درباره فیلم های فاخری که تولید شده است، چنین اظهار کرد: «با توجه به مفهومی که از فاخر در ذهن دارم، می توانم بگویم هیچ یک از فیلم های فاخر سینمای ایران، مفهوم این کلمه را برایم زنده نمی کند. فاخر از فخر می آید و اثری که فاخر است باید دارای ارزش های متعالی باشد و سبب افتخار سازنده و مردم کشور شود.»
او ادامه داد: «گروه‌بندی‌ها و جناح‌بندی‌هایی در جریان ساخت فیلم فاخر دیده می‌شود که نشان می‌دهد در برخی موارد تولید این فیلم‌ها بهانه‌ای برای حیف و میل کردن پول‌ها در خلاف جهت سینما و براساس منافع سیاسی بوده است. از فیلمساز و تهیه‌کننده‌ای حمایتی بی‌شائبه صورت می‌گیرد تا فیلمی ساخته شود، اما نتیجه به هیچ عنوان به فیلمی فاخر منجر نمی‌شود.»
این منتقد فیلم با اشاره دوباره به تعریف خود از فیلم فاخر ادامه داد: «فیلم فاخر کاری است که قدرت ماندگاری داشته باشد و در طول تاریخ باعث سربلندی فیلمساز باشد و تماشاگران زیادی را به خود جذب کند. پرسش من این است که کدام‌یک از فیلم‌هایی که با عنوان فاخر ساخته شده‌اند در گیشه موفق بوده‌اند؟ البته موفقیت در گیشه را امری نسبی می‌دانم. همانطور که معتقدم با وجود رکوردشکن بودن فروش اخراجی ها به هیچ عنوان فخری در آن فیلم نیست.»
او ادامه داد: «حداقل توقعی که از فروش یک فیلم فاخر می‌رود این است که بودجه صرف شده برای ساخت را بازگرداند، اما واقعیت این است که در مورد فیلم‌های فاخر کاری که به این میزان از فروش برسد نداشتیم. حتی در برخی از موارد فیلم هزینه تبلیغات را هم بازنگردانده است. این ها در کنار فراموش شدنی بودن فیلم‌ها نشان می‌دهد که اغلب کارهای فاخر سینمای ایران در مسیری که برای آن‌ها تعیین شده بود به درستی حرکت نکرده‌اند.»
طالبی‌نژاد با اشاره به فیلم «راه آبی ابریشم» ساخته محمد بزرگ‌نیا، گفت: «این فیلم بزرگ‌نیا را نسبتا می‌پسندم چون معتقدم حداقل خوش‌ساخت است، اما اینکه در تاریخ سینمای ما چقدر ماندگار باشد مساله‌ای است که در آینده روشن خواهد شد. در سال‌های دور بدون اینکه سینمایی با عنوان فاخر وجود داشته باشد، داریوش مهرجویی «اجاره‌نشین‌ها» و «هامون» را می‌ساخت و زنده‌یاد علی حاتمی و بهرام بیضایی فیلم‌هایی می‌ساختند که به راستی مایه فخر ایران و سینمای ایران بود. «ناخدا خورشید» ناصر تقوایی بی‌تردید یک فیلم فاخر است بدون اینکه بودجه آنچنانی داشته باشد. کسی می‌تواند فیلم فاخر بسازد که قدرت و توانایی را در وجود خود داشته باشد.»
او در پاسخ به این پرسش که اصلا جنس سینمای ما تولید فیلم فاخر با بودجه زیاد را می‌طلبد یا خیر؟ اظهار کرد: «اگر بخواهم از مجموعه‌های فاخر تلویزیون نام ببرم می‌توانم به «هزاردستان»، «سربداران» و «سلطان و شبان» اشاره کنم اما از نظر من مهمتر از همه این سریال‌ها قصه های مجید کیومرث پوراحمد است که اتفاقا با بودجه بسیار کمی ساخته شده و یک موضوع ساده را بیان می‌کند. فیلم‌های عباس کیارستمی بعد از «خانه دوست کجاست» همگی فیلم‌هایی فاخر محسوب می‌شوند و اعتبار سینمای ایران در عرصه جهانی هستند، اما در هیچ یک از آن‌ها جلوه‌های ویژه خاص و یا بودجه انبوه نمی‌بینیم. این فیلم‌ها محصول اندیشه هنرمند هستند که تبدیل به یک فیلم فاخر می‌شوند. اثر فاخر باید یک اندیشه فاخر را نشان دهد و ما این نگاه را می‌توانیم اتفاقا در کارهای ساده فیلمسازان بزرگمان ببینیم.»
طالبی‌نژاد همچنین در پاسخ به این پرسش که بودجه‌های زیاد این فیلم‌ها مناسبات سینمای ایران را به چه ترتیب تحت تاثیر قرار می‌دهد، گفت: «بودجه‌ای که از سوی مجلس برای ساخت فیلم‌های فاخر تعیین می‌شود، یک قانون بی‌جهت است که موجب صرف شدن سرمایه‌ای قابل توجه برای تولید فیلم‌هایی حتی به دور از موضوعات ملی می‌شود. وحید موسائیان را دوست دارم، اما دلیلی نمی‌بینیم او با وجود شرایط ما در ایران به سومالی برود و با آن هزینه در مورد سومالیایی‌ها فیلم بسازد. و یا نظرم را در مورد «راه آبی ابریشم» گفتم، اما در عین حال معتقدم آن فیلم ساخته شد تا نشان دهد از گذشته رابطه ایران و چنین خوب بوده و بس.»
5757