صد روز فرصت بسیار کوتاهی است برای انجام هرکاری. من نمی دانم حقیقتا به جز توافقات ژنو چه کار مهمی در دولت یازدهم صورت گرفته است و اصلا فکر نمی کنم این مدت زمان کوتاه معیار درستی برای ارزیابی کارنامه یک دولت باشد، با این حال در نظر من این دولت اگر حسنی دارد بیش از آن که به کارهایی که انجام داده مربوط شود به کارهای نکرده اش مربوط می شود.

یعنی از دولت باید تشکر کرد به دلیل آن که رئیس دولت تا به امروز به مردم حرف های فانتزی و انتزاعی تحویل نداده است. فی المثل نگفته است اقتصاد امروز ایران در اوج قرار دارد و فساد و اشرافی گری از این سرزمین رخت بربسته است و دولت یازدهم پاک ترین دولت تاریخ است. باید از دولت تشکر کرد چرا که اعتقادات دینی مردم را به بازی نگرفته است و رئیس دولت خودرا فرستاده ای آسمانی معرفی نکرده است و به مردم هم نگفته پول یارانه هارا امام زمان به حساب آن ها واریز می کند. باید خدارا شاکر بود که وزیرفرهنگ و ارشاد اسلامی این دولت از تعطیل شدن یک روزنامه و ناشر ذوق نمی کند و اگردر چنین مواقعی کاری از دستش برنمی آید دست کم اظهار تاسف می کند و علاوه بر این ها پیام هایش پر از اغلاط املایی و انشایی نیست. باید سجده شکر به جا آورد که رئیس بانک مرکزی چشم در چشم ملت ایران نمی دوزد و به آن ها دروغ نمی گوید. باید خوشحال بود که وزیر خارجه این دولت بلد است به زبان انگلیسی صحبت کند و مدام به کشورهای بی اهمیت سفر نمی کند و در ضمن با رئیس دولت هم روابط حسنه ای دارد. باید کلاهمان را هوا بیندازیم که وزیر آموزش و پرورش حرف های نا معقول نمی زند. باید صدقه بدهیم از این بابت که از شنیدن صدای وزیر اطلاعات و دیدن سیمایش خوف برمان نمی دارد. باید ... جای این نقطه چین هارا خودتان پرکنید.