رئیس‌جمهور هم که تعیین کردیم و رفت پی کارش. اما نمی‌دانم چرا شهردار طوری حرف می‌زند و چیزهایی می‌گوید که رئیس‌جمهور باید بگوید. مثلاً قالیباف گفته است: «حل مشکل مردم صرفاً در گرو رابطه با آمریکا نیست.» که البته حرف درستی است اما این را رئیس‌جمهور باید بگوید.
پس با این حساب روحانی هم باید برود سازمان ملل و سخنرانی کند و بگوید: «ما بحمدا... پل صدر را افتتاح کرده‌ایم و امیدواریم آقای بان‌کی‌مون به این نکته عنایت داشته باشند که چقدر از بار ترافیکی شرق به غرب تهران کاسته‌ایم. در مورد نگرانی آقای فرانسوا اولاند هم باید بگویم که خیالشان راحت باشد و ما به سرعت طرح مبارزه با موش‌های خیابان مولوی را آغاز می‌کنیم.»
اگر همه جماعت کاندیداهای ریاست‌جمهوری گمان کنند رئیس‌جمهورند، با غرضی باید چه کنیم؟
بالاخره کی چه‌کاره است و کی چه‌کاره نیست؟
هست و نیست
فعلاً دعوای همه سر هست و نیست است. یک گروه می‌گویند یک چیزهایی هست و یک گروه دیگر می‌گویند نیست. نمی‌شود که یک چیزی هم باشد و هم نباشد.
سعید مرتضوی در واکنش به تحقیق و تفحص مجلس گفته است: «واگذاری 138 شرکت به بابک زنجانی، پاداش‌های میلیونی و... کذب محض است.»
آقای محجوب نماینده مجلس هم گفته: «اسناد توافقنامه و چک‌های بابک زنجانی موجود است. مرتضوی چه چیزی را تکذیب می‌کند؟!»
اولاً که آقای مرتضوی یک‌طوری است که می‌تواند همه چیز را تکذیب کند. این تازه قدرت امروزشان است. یادتان باشد یک سال‌هایی در همین مملکت اگر کسی در خیابان راه می‌رفت، به این علت بود که آقای مرتضوی «راه رفتن» وی را تکذیب نکرده بود.
ثانیاً: دعوا بین دادستان سابق و نمایندگان کنونی مجلس است. آیا هم نمایندگان مجلس درست می‌گویند هم دادستان سابق؟ یعنی یک چیزی هم هست، هم نیست؟ چون به هر حال نه نمایندگان مجلس خدای نکرده اهل دروغ گفتن هستند و نه دادستان سابق.
گاهی اوقات آلزایمر هم نعمتی است.
نعمت آلزایمر
انجمن جهانی آلزایمر در تازه‌ترین گزارش خود اعلام کرده است که این بیماری 17درصد رشد کرده است و تا نیمه قرن 21 به 135 میلیون نفر می‌رسد. البته کشورهای جهان نباید زیاد نگران باشند. 60 میلیون آلزایمری برای جهان به این بزرگی چیزی نیست. فقط فکر کنم 75 میلیون آلزایمری برای ایران یک کمی زیاد باشد.