چند هفته قبل، آقای طهماسب صلح جو، رییس انجمن منتقدان، نامه‌ای به دبیر محترم جشنواره فیلم فجر نوشت و در آن بر نامناسب بودن سینمای برج میلاد برای سینمایی¬نویسان تأکید کرد. از قرار معلوم، درخواست ایشان درباره اختصاص سینمایی متناسب با تعداد و حرفه منتقدان مورد پذیرش قرار نگرفته و همچنان اصرار است که منتقدان در کنار آدم‌هایی بی‌ربط با سینما، در جایی که متولیان نامش را «کاخ جشنواره» گذاشته‌اند فیلم‌های جشنواره را تماشا کنند. متولیان امسال جشنواره وعده داده‌اند که دیگر خبری از بی‌نظمی‌های سالیان قبل نیست، اما مشکل اساسی ما منتقد‌ها اتفاقا با همین کاخ جشنواره است!
آقایان محترم متولی جشنواره! جایی که از چند سال قبل تحت عنوان کاخ جشنواره نامیده شده است، کمتر تناسبی با یک مجتمع سینمایی استاندارد دارد، چه رسد که در گرته¬برداری از خارجی¬ها، کاخ هم نامیده شود. در سینمای برج میلاد، زوایای متعدد کوری وجود دارد که اگر تماشاگر بر روی صندلی‌های مستقر در آن زاویه‌ها بنشیند، جز دیوار چیز دیگری برای تماشا نصیبش نمی‌شود. به چنین جای پرنقصی نام کاخ جشنواره نهاده‌اید؟ این محل، در وسط دو بزرگراه خارج از محیط اصلی شهر واقع شده است که دسترسی به بدیهی‌ترین وسائل مورد نیاز یک نویسنده را (مثل قلم و کاغذ) دشوار می‌سازد. حالا به همین بیفزایید لزوم مراجعه یک سینمایی¬نویس به محل کارش و یا هر نوع موضوع غیرقابل پیش¬بینی دیگر. کاخ شما، بیشتر تداعی¬بخش زندان است تا محلی مناسب برای فیلم دیدن و درباره‌اش نوشتن. این درست که هر سال اطعمه و اشربه‌ای مرحمتی در مواقع مقتضی و بین سانس‌ها در اختیار منتقدان قرار می‌گیرد، اما اگر کسانی به هر دلیل که ساده ترینش بیماری‌های متداول است، نخواهند از این نوع غذا‌ها بهره‌مند شوند و مایل باشند با هزینه خودشان، مواردی ساده‌تر تهیه کنند، در آن حوالی هیچ جایگاهی برای تأمین خواسته‌شان وجود ندارد. اگر جشنواره کن کاخ دارد، محلش در جایگاهی مناسب قرار گرفته که اولین و ساده‌ترین مایحتاجات یک انسان در داخل یا پیرامونش یافت می‌شود، اما کاخ شما به جزیره‌ای دورافتاده شباهت دارد که ساکنانش مجبورند از صبح تا شام با امکانات محدودش سر کنند و هیچ نگویند.
وعده شما درباره جلوگیری از افراد نامربوط به سینما، اگرچه محترم است اما جسارتا عملی نخواهد بود. اصلا این مکان با توجه به گنجایشش تعبیه شده تا جا برای افراد فراوان تری جدا از منتقد‌ها و سینماگر‌ها باز باشد. فرض کنید از طرف نهادهای بالادستی نظام و مملکت، تعدادی قابل توجه بخواهند وارد کاخ شما شوند. آیا سطوح مدیریتی جشنواره امکان «نه» گفتن به این برادران و خواهران و خانواده‌های محترم همراه‌شان را دارند؟ این چه وعده غیرعملی‌ای است که رویش تأکید دارید؟
سینمای برج میلاد، کاخ جشنواره نیست، محل استقرار مدیران نهاد‌ها و مدعوین و همسران گرامی و کودکان دلبندشان و سایر اقوام و خویشاوندان است که بای نحو کان، نمی‌شود مانع حضورشان شد. تنها راه چاره، اختصاص سینمایی کوچک در مرکز شهر برای منتقدانی است که در بزرگ‌ترین تخمین، تعدادشان به ۵۰۰ نفر هم نمی‌رسد. ما غذا و چای رایگان هم نمی‌خواهیم. اما دوست داریم در محلی واقعا سینمایی، بزرگ‌ترین رویداد سینمایی سال را تعقیب کنیم و نه در وسط گریه نوزادان و افاضات سیاسی برادران و اشتیاق پسرعموها به امضا گرفتن و عکس گرفتن با هنرپیشه‌های درجه پنجم تلویزیون.
بخش اعظم پویایی جشنواره فجر، وابسته به حضور مناسب منتقد‌ها و سینمایی¬نویس‌هایی است که با نگارش‌ها و گزارش‌های خود، فضای این محفل را در رسانه‌ها منعکس می‌کنند. متاسفانه متولیان جشنواره هنوز اهمیت این موضوع را کاملا درنیافته‌اند. شاید هم بخشی از این قصور، متوجه خود منتقد‌ها باشد که اغلب هر سال بی‌آنکه جایگاه پررنگ خود را به یاد آورند، در این محل نامناسب حاضر می‌شوند. نگارنده از همان اولین مقطع که برج مبلاد تبدیل به کاخ جشنواره شد، هر سال در حال اعتراض به این گزینه است. اکنون که رییس انجمن منتقدان هم اعتراضش را به این وضع اعلام کرده است، چرا دوستان همچنان سکوت کرده‌اند؟ غرولندهای فردیتان را در روزهای جشنواره، چرا از حالا به شکل رسمی مکتوب نمی‌کنید؟ شما هم مرعوب نام بی‌مسمای کاخ شده‌اید؟
تاریخ انتشار: ۲۸ آذر ۱۳۹۲ - ۱۹:۵۲
درباره نامناسب بودن سینمای برج میلاد برای منتقدان سینمایی در جشنواره فیلم فجر