به بهانه گفتگوهایی در حاشیه تیراندازی یکی از افراد و بخششی که به دنبال آن صورت گرفت، نکاتی قابل ذکر است:
۱- عشق به خاندان رسول خدا(ع) تاریخی بسیار دیرینه دارد. از زمان پیامبر اسلام (ص) و به فرمان خداوند، مسلمانان به دوستی و پیروی آنان دعوت شدند و پیامبر اسلام(ص) نیز در جاها و زمان‌های مختلف، بر اهمیت آن تأکید ورزید و بارها فرمود که من در میان شما دو چیز گران‌بها می‌نهم؛ کتاب خدا و عترت من، اهل بیتم۱. هم چنین فرمود: در روز قیامت از شما در خصوص عترت من می‌پرسند۲؛
بنا بر این هیچ مسلمانی در اهمیت اهل بیت(ع) تردیدی ندارد.
۲- تأکید رسول خدا بر توجه به اهل بیت، به خاطر این نبود که آنان وابسته به آن حضرت اند، چون بودند افراد دیگری که از نظر نسبی یا سببی با ایشان نسبت داشتند، اما از اهل بیت به شمار نبودند. اهل بیت(ع) دسته‌ای از افراد خاندان پیامبرند که عملا انتقال‌دهنده سنت نبوی و آموزه‌های اسلامی به جامعه دینی‌اند و طبعا پیروی از آ نان بیش از هر چیز در پای‌بندی به ارزش‌های دینی و اصول اخلاقی خودنمایی می‌کند.
۳- عزاداری در میان شیعه یکی از آیین‌های مذهبی و راه شناخت هم‌دلانه و عاطفی اهل بیت(ع) برای پیروی بهتر و عمیق‌تر از آنان است که حتی برخی را تا حد عشق‌ورزی و از خود بی خود شدگی می‌کشاند. بدیهی است انسانی که با عمق وجود خویش به کسی پیوند می‌خورد و به او عشق می‌ورزد، پیروی بهتر و بیشتری از او خواهد داشت.
۴- عشق به اهل بیت(ع) بیش از هر چیز در پیروی خالصانه‌تر از آنان ارزیابی می‌شود نه در امور شهرت‌زا و ریاکارانه یا ظاهری و زبان‌ورزانه، و پیروی از آنان، چیزی جز پای‌بندی به دیانت اسلامی و ارزش‌های شیعی نیست. طبعا هر که در رفتار و گفتارش کژی داشته باشد از دایره عاشقان اهل بیت بیرون است.
۵- در مسیر عشق‌ورزی، آدمی هزینه می‌کند تا پاداش عشق خود را با رسیدن به معشوق به دست آورد. آن که پاداشی مادی می‌گیرد، شاغلی است که از این طریق ارتزاق می‌کند و با هنر خویش زندگی می‌کند و صد البته اشکالی بر کار او نیست، چنان که بر دیگر مشاغل نیست، ولی نمی‌تواند مدعی عاشقی باشد یا به هر طریقی برای کسب بیشتر تمسک کند.
۶- بنا بر این هرکه در این عرصه پا نهاد، لزوما، عاشق یا حتی مزدبگیر نیست، بلکه چه بسا کاسب‌کار بدگهری است که از شیدایی دیگران سوء استفاده می‌کند؛ رهزنی است که برای پر کردن جیب خود، اهل بیت را به بازی می‌گیرد، در نتیجه هیچ ارج و اجر معنوی ندارد. پس بیهوده نباید آنان را بر فراز نشاند تا زمینه سوء استفاده‌هایی فراهم گردد و اهل بیت(ع) را نیز نباید هزینه آنان کرد، چون به آسانی قابل جبران نخواهد بود.
۷- پیامبر (ص) و اهل بیت(ع) برای به پای‌داری عدالت کوشیدند، پس هیچ‌کس را نمی‌توان به بهانه‌ای از اجرای عدالت بیرون دانست و برایش امتیاز ویژه قایل شد و اهل بیت (ع) را نیز نباید برای تبرئه یا تخطئه، تکریم یا تحقیر... کسی خرج کرد.
پایان سخن این که سلیمان بن مهران می‌گوید بر امام صادق(ع) وارد شدم، در حالی که جمعی از شیعیان گرد ایشان نشسته بودند. شنیدم که می‌فرمود: ای گروه شیعه! برای ما زینت باشید نه مایه خجلت و عیب۳.
بی گمان آنان که خود را به این خاندان منتسب می‌کنند، مسئولیت سنگین‌تری دارند.
۱- المعجم الکبیر، طبرانی، ج۳، ص۶۶؛ المستدرک، حاکم نیشابوری، ج۳، ص۱۱۰
۲- السنه، ابن ابی عاصم، ص۶۱۳
۳- الامالی، شیخ صدوق، ص۴۸۴