به نام حق تعالی
ارجمند گرانمایه
استاد محترم دانشگاه
با اهدای سلام
احتراماً نه در پاسخ به دستنوشته ی سرگشاده ی شما که در باب اعدام نشریه ای روی به دادستانی کل کشور کرده و داد سخن داده اید و از سانسور و از سانسور و از سانسور گفته اید؛ نه! بلکه از آن جهت که ضرورت دارد استاد بزرگواری همچون شما، موضوع را کالبدشکافی کند و پس از بررسی همه جانبه ی علت وقوع بزهِ انتسابی، ریشه ی چنین برخوردهایی را از سوی حاکمیت، تبیین نماید که در کجا لانه دارد و خانه ی رشد و گسترش چنین دیدگاه هایی کجاست؟! نکته ای را یادآور می شود!
نگارنده، پیش تر هم گفته است ( اینجا) که:
به نظر می رسد که همچنان باید از خودمان شروع کنیم؛
ما وظیفه داریم و باید این فرهنگ سازی بشود که:
هر ایرانی، حافظ منافعِ دو مقوله ی بسیار مهم باشد؛
یک- منافع ملی.
دو- امنیت ملی.
و تلاش در خصوص حفظ و پاسداریِ این دو مهم، از ابتدایی ترین وظایف هر ایرانی است که باید آن را از کودکی آموخت.
ناگفته پیداست که بزهِ انتسابی همچون بسیاری از جرایم مطبوعاتی در این دو مقوله می گنجد.