بلافاصله با خود اندیشیدم اکنون که ایشان برای مداوا به بیمارستان آمده است پس دراولین فرصت ممکن برای دیدنش به بیمارستان بروم.
امروز فرصت را مغتنم شمردم و ساعت 15 به دیدارآن گرامی رفتم. آنجااعضای هیات مدیره کانون صنفی معلمان ایران راهم دیدم که آنان نیزبرای ملاقات با آقای سیف زاده آمده بودند.
در حین گفتگو با آقای سیف زاده متوجه شدم که د رطبقه پنجم این بیمارستان فقط آقای سیف زاده بعنوان یک زندانی که دوران محکومیت خود را سپری می کند برای درمان بستری نشده است بلکه زندانیان دیگری نیز هستند که با دستور دادستان محترم عمومی و انقلاب تهران ،جناب آقای دکتر عباس جعفری دولت آبادی جهت انجام مراحل درمانی به بیمارستان اعزام شده اند.
لذا با خود گفتم اکنون که در این شلوغی و ترافیک عصرانه تهران وقت خود را صرف دیدار با استاد سیف زاده کرده ام بهتر است سری هم به دیگر گرامیانی که از زندان به این بیمارستان آمده اند بزنم.
اعضای کانون صنفی معلمان نیز همین نیت را داشتند. بنابراین دسته جمعی به دیدن آن عزیزان رفتیم و در مدت ملاقات بیمارستان توانستیم با آقایان ابوالفضل قدیانی، کیوان صمیمی و عفیف نعیمی ملاقات کنیم . ملاقاتهایی مهربانانه که در همه آنها، بیماران از لطف دادستان محترم تهران در صدور دستور اعزام ایشان به بیمارستان یادآوری کردند.
من نیز با خود اندیشیدم که باید در نخستین فرصت ممکن مراتب سپاس و تقدیر خود را از آقای دکتر جعفری دولت آبادی ابراز کنم. و این امیدواری را داشته باشم که مرخصی درمانی این محکومان به مرخصی عادی ایشان و بازگشت به آغوش خانواده و نهایتا عفو و بخشش آنان از اتهامات منتسبه بیانجامد و می دانم که آن روز نزدیک است.
پیمان حاج محمودعطار - وکیل دادگستری