ریچارد فرای یک انسان است ، آدم محترمی است هرچند ایرانی و یا مسلمان نباشد. او ایران را دوست داشته و وصیت کرده که او را در کنار زاینده رود دفن کنند و به اینگونه خواسته که علاقه خود را به ایرانی ها نشان دهد . اما اینجا ایران است و قانون ویژه خود را دارد که اگر رعایت نشود دیگر سنگ روی سنگ بند نمی شود. فکرش را بکنید، خیلی از اصفهانی ها یا حتی ایرانی ها چنین وصیتی کنند، ایشان هم ایرانی اند و هم مسلمان ، چه بلایی بر سر شهر خواهد آمد!
اما قانون تکلیف وصیت و دفن مردگان را روشن کرده است. وصیت افراد نباید مخالف قانون و شرع باشد و مطابق تبصره 13 از ماده 55 قانون شهرداریها ، ایجاد غسالخانه و گورستان و تهیه وسایل حمل اموات و مراقبت در انتظام امور آنها در حدود اختیار شهرداریست و وفق ماده 21 آیین نامه برای این ماده قانونی ، دفن و امانت گذاردن درگذشتگان در غیر از گورستانهای رسمی ممنوع است.
جالبست که بدانید که آئین نامه مرده شویخانه و گورستان ، مصوب سال 1319بوده و طی آن پیش بینی شده است که چنانچه متخلف از متصدیان و مسئولین نگاهداری و اداره مرده شویخانه و گورستان باشد و از مواد آیین نامه تخلف کنند به حبس تکدیری از یک تا هفت روز و جزای نقدی از 5 تا پنجاه ریال و یا به یکی از این دو کیفر خواهند رسید.
خب حالا با این وصیت زیبای یک ایران شناس که لابد زحماتی را برای پژوهش در کشورمان کشیده است ، چه باید کرد؟
پاسخ آن روشن و ساده است. او را در یکی از گورستان های رسمی اصفهان دفن کنید.
باز هم فکرش را بکنید، اگر یک ایرانی که خیلی آمریکایی ها را دوست بدارد و وصیت کند که او را در حیاط کاخ سفید دفن کنند، چه شود؟!
مصطفی ترک همدانی
وکیل دادگستری