در پی آن رییس سازمان زندانها ضمن دروغ خواندن خبر ، صرفا از یک بازرسی ساده و عمومی از یک بند زندان خبر داد و فردایش در تکمیل خبر گفت ، چون برخی از زندانیان از داخل زندان نسبت به انعکاس اخبار دروغ به شبکه های خبری بیگانه اقدام می کردند.
در ادامه نیز منابع خبری آگاه گفتند : در این بازرسی دستگاه تلفن همراه، سیم کارت های رایتل و ایرانسل، تبلت، فلش مموری، کارت های شارژ اعتباری ایرانسل و حتی وسایل لهو و لعب مانند آلات قمار و مشروبات الکی کشف گردید.
بنظر می رسد که خلاصه تمام داستان همین باشد که نوشتم و اگر درست باشد چند نکته قابل تامل خواهد بود:
یکم: اقتضا و طبیعت یک زندانی ، تمایل به آزادیست و اینکه زندانی بخواهد تبلت یا موبایل داشته باشد چیز عجیبی نیست، هرچند خلاف آیین نامه زندان ها باشد.
دوم: در ماده یازده از آیین نامه اجرایی بازداشتگاههای موقت پیش بینی شده که متهمان می توانند از وسایل شخصی خود مانند تلفن همراه و رایانه استفاده نمایند.
سوم: آنچه که بنا بر اظهارات روسای زندان رخ داده است ، ورود اشیایی است که آنرا غیر مجاز می دانند. آیا در این میان مجازات زندانبان اقوی و اولی بر زندانی نیست؟ که اگر ورود مشروبات الکلی را فرض به صحت کنیم ، نگهبانی زندانبان جای پرسشی اساسی دارد.
چهارم: حداکثر مجازات تنبیهی یک زندانی چیست؟ در ماده 169از آئیننامه اجرایی سازمان زندانها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور می خوانیم: تندخویی، دشنام، ادای الفاظ رکیک یا تنبیه بدنی متهمان و محکومان و اعمال تنبیه های خشن، مشقتبار و موهن در مؤسسه ها و زندانها به کلی ممنوع است.
همچنین در ماده 175 این آیین نامه به مجازات تنبیهی به شرح زیر اشاره شده است:.
ماده 175 ـ تنبیههای انضباطی عبارتند از:
1ـ محرومیت از ملاقات حداکثر سه نوبت.
2ـ محرومیت از مرخصی تا 3 ماه.
3 ـ عدم پیشنهاد عفو و آزادی مشروط حداکثر تا 6 ماه.
4ـ نگهداری در واحدهای تک نفره حداکثر تا بیست روز.
والسلام
مصطفی ترک همدانی
وکیل دادگستری