متاسفانه عرصه فرهنگی کشور دچار "تعارض" های زیادی است. این تعارض ها بیشتر از ناحیه مسئولان، ظهور و بروز پیدا می کند و طبیعتا تب تعارض به سطح جامعه گسترش خواهدیافت. نتیجه تعارض های فرهنگی، "آشفتگی ذهنی"، و درپی آن "آشفتگی های رفتاری" و بهانه برای "هرج ومرج فرهنگی" خواهد بود.
خیلی روشن است که ابتنا بر آنچه که "قانون" درباره مسایل فرهنگی و اجتماعی گفته است، معیار وشاخص برون رفت از تعارض های فرهنگی است؛ چیزی که درفضای فعلی کشور به آن توجه نمی شود. به همین دلیل اظهارنظرهای شخصی که عمدتا بی مبنا و سلیقه ای است؛ بروز بیشتری نسبت به قوانین و مصوبات دارند.
اگر درباره موضوع خاصی، "نقص قانون" وجود دارد، بهترین راه، "بازخوانی" آن و تصویب قوانین مطابق با موازین دینی و مقتضیات زمانی است.
به عنوان نمونه، با وجود قوانین مصرحه درباره حجاب وعفاف، ماهواره، سالم سازی نشر، اینترنت، فیلترینگ و دهها موضوع دیگر، شاهد اظهارنظرهای بعضا متناقض ازسوی مسئولان فرهنگی وسیاسی هستیم که با مواد قانونی موجود تفاوت دارند. البته اظهارنظرهای کارشناسی در فضای تعاطی افکار بسیار خوب است و طبیعی است که می تواند ضمن احترام و التزام به قوانین موجود، موجب تصحیح و یا تاکید آنها شود؛ اما موضع گیری های متناقض مسئولان، به تعارض و سردرگمی بیشتر جامعه خواهد انجامید.
ازاین رو، بازخوانی مجدد قوانین، و هماهنگ شدن متولیان و مجریان آنها، یک ضرورت است. آشفته کردن فضای فرهنگی هنری کشور با موضع گیری های متناقض مسئولان، بی اعتباری قوانین موجود را درپی خواهد داشت؛ ضمن آنکه زمینه سوء استفاده عناصر غیرفرهنگی را نیز فراهم می سازد. قوانین موجود لازم الاجراهستند، مگرآنکه توسط نهادهای تقنینی مورد بازنگری قرارگیرند.