شاید اگر قبل از شروع بازی، از هر ایرانی داخل ایران و نشسته جلوی تلویزیون خانه‌اش می‌پرسیدید که چه نتیجه‌ای مناسب ایران است، همه می‌گفتند یک بر صفر، یک نتیجه عالی‌ست اما وقتی بازی تمام شد همه عصبانی بودند که چرا ایران، آرژانتین را نبرد! چون لااقل در نیمه دوم بازی، جای ایران و آرژانتین با هم عوض شده بود و مربی آرژانتین دائم نقشه‌های تاکتیکی روی کاغذ را نشان بازیکنانش تا بتواند نه نتیجه را، که لااقل موقعیت تدافعی تیم آرژانتین را عوض کند.
اگر داور، آن پنالتی مسلم را به نفع ایران گرفته بود، الان کی‌روش بود که به مربی آرژانتین لبخند می‌زد آن هم کج!
ما در این بازی، نباختیم اگرچه یک گل در دروازه داشتیم. مقایسه بازی ایران با آرژانتین، با بازی فرانسه و سوییس، به ما می‌گوید که بازی تیم ایران، نه خوب که شگفت‌انگیز بود. ما لایق بُرد بودیم اما داور، بازیکن دوازدهم تیم آرژانتین بود! می‌توانیم بگوییم خیلی بدشانس بودیم؛ می‌توانیم بگوییم که داور پول گرفته بود؛ می‌توانیم بگوییم که دیه‌گو مارادونا که بین جمعیت بود، باز یکی از همان کلک‌های معروف خود را که برای فریب داور می‌زد، با وردهای زیر لبش اجرا کرد اما فوتبال، همین است و این بازی، می‌تواند آغاز یک دوره درخشان از فوتبال ما باشد اگر همین طور خودمان را جدی بگیریم.
تاریخ انتشار: ۳۱ خرداد ۱۳۹۳ - ۱۸:۲۳
دروازه ایران بعد از دقیقه نود، توسط مسی باز شد. فوتبال است دیگر! پیش می‌آید! ولی ایران در این بازی نه سزاوار مساوی که سزاوار بُرد بود اما آرژانتین، 12 نفره به بازی آمد و داور نه تنها خطای روی دژاگه در محوطه جریمه را نگرفت تا تیم ایران صاحب پنالتی شود که چند بار، توپ را به بازیکنان آرژانتین پاس داد! باور کنید شوخی نمی‌کنم برای اولین بار در جام جهانی، داور توپ را از یک بازیکن گرفت و به بازیکن حریف داد با یک لایی تمیز!