گردشگران سوار بر خودرو در باتلاقی که در نزدیکی دریاچه است، فرو می‌روند و تلاش آنها برای رهایی از باتلاق راه به جایی نمی‌برد. آنها از طریق تلفن همراه تلاش برای تماس با امدادگران می کنند اما دکل کاروانسرای مرنجاب تنها تا ۳۰ کیلومتری امکان آنتن دهی تلفن همراه را به مسافران و گردشگران می‌دهد و فاصله این افراد کمی بیشتر بوده است. بهمین دلیل در همین هنگام و با وجود تلاش 200 نفر از نیروهای امدادی ، دو نفر برای آوردن کمک از خودرویشان جدا شده و به دلیل گرمای ۴۰ درجه کویر و عدم وجود سایه بان پس از طی مسافت 29 کیلومتر جانشان را از دست می دهند.
همگان می دانند یکی از سودآورترین، پایدارترین و مطمئن ترین عرصه های اقتصادی در بیشتر کشورها، بازار ارتباطات است. اصولا این هنر نیست که اپراتوری در منطقه متمرکزی مانند پایتخت که ضریب نفوذ بسیار زیاد در بعد مساحت برای مشترکان دارد امکان خدمت را فراهم کند ، زیرا با کمترین زیرساخت و یک آنتن می توان به مشترکان بسیاری در محدوده اش خدمات رساند و درآمد سرشاری به جیب اپراتور سرازیر کرد. هرچند که در حد همین کمترین نیز از خدمات به مشترکان عاجزند!
اما اپراتورهای تلفن همراه وظایفی و تعهداتی در قبال مشتریان و حتی غیر از مشتریان دارند. دسترس بودن در مناطق دوردست و پوشش اضطراری برای هنگام خطر و رخدادهای غیر مترقبه از همین تکالیفست.
شوربختانه آنچه که در منطقه گردشگری مرنجاب رخ داد نشان داد که اپراتورها تنها به منافع و درآمد حاصله با حداقل امکانات می اندیشند و بر خلاف تبلیغات در صدا و سیما قابلیت توانایی برقراری تماس در مسافتهای کم را نداشته و عاجز ازکمک به گردشگران مهمترین مرکز گردشگری کویری می باشند زیرا این منطقه از جمله مناطق دوردست و یا غیرقابل پوشش و کوهستانی نیست.
در همین حد میتوان گفت که سودطلبی اپراتورهای تلفن همراه موجب تضییع حقوق شهروندی و مرگ گردشگران مرنجاب گردید وگرنه حتی با پوشش حداقلی در این منطقه مهم گردشگری و بدون نیاز بسیج 200 نفر به راحتی دونفر از هم میهنان اینک زنده بودند.
بار دیگر که تبلیغات اپراتورهای تلفن همراه را دیدید به این جریان بیشتر بیاندیشید.
مصطفی ترک همدانی
وکیل دادگستری