بودجه شبکه بی‌بی‌سی فارسی سالانه پانزده میلیون پوند است که چیزی حدود 75 میلیارد تومان یعنی یک بیستم بودجه رادیو و تلویزیون ایران می‌شود.در شرایطی که دنیا به سمت رفتارهای مؤثر و حرفه ای می‌رود، صدا و سیما به جای اصلاح ساختار غلط خود روز به روز به تعداد شبکه‌های تلویزیونی کم کیفیت خود اضافه می‌کند.
رفتار انفعالی و ضعیف صدا و سیما در قبال تحولات اخیر در عراق، بار دیگر تفاوت قواعد حرفه ای حاکم بر این رسانه با شبکه‌های تلویزیونی مطرح دنیا را یادآوری کرد. در شرایطی که بخش‌های خبری برای پوشش بحران عراق از تصاویر آرشیوی استفاده می‌کنند، خبرنگاران شبکه‌های ماهواره ای فارسی زبان در خط مقدم این رویداد مشغول فعالیت هستند.
در صدا و سیما تشکیلات عریض و طویلی برای پوشش اخبار وجود دارد. این تشکیلات بزرگ برای پوشش رویدادهای گوناگون با اما و اگرهای مختلفی مواجه است و به همین دلیل وقتی رویداد مهمی در نزدیکی مرزهای ایران اتفاق می افتد؛ تا این مجموعه به تحرک بیفتد و به سراغ سوژه‌های خبری برود، زمان زیادی از آن گذشته است.
در حال حاضر رویدادهای مختلفی در منطقه خاورمیانه در حال جریان است که به جز کشور سوریه، صدا و سیما حضور پُر رنگی در دیگر عرصه‌ها ندارد. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که شبکه ای مانند بی‌بی‌سی فارسی، یکی از خبرنگاران خود به نام «نفیسه کوهنورد» را از ابتدای آغاز درگیری‌ها در منطقه شیعه نشین آمرلی، مستقر کرده و حالا با آغاز درگیری‌ها در منطقه کوبانی این خبرنگار را برای پوشش اخبار به این نقطه مرزی فرستاده است.
ساختار شبکه بی‌بی‌سی فارسی این‌گونه است که خبرنگاران در مسئولیت های مختلفی همچون: مجری گری، تهیه کنندگی برنامه، گزارشگری و... به کار گرفته می‌شوند و هیچ گاه پس از شهرت و چهره شدن، «کُنج فراق» برای آن‌ها فراهم نمی‌شود تا زندگی آرام و بی دغدغه ای را در پیش بگیرند. حضور پُر رنگ این خبرنگاران در شبکه‌های اجتماعی همچون فیس‌بوک هم نشانه دیگری از زیرکی مدیران این شبکه‌ها در چهره سازی از خبرنگاران است.
چرا بی‌بی‌سی توانست و ما نتوانستیم؟
طبق اطلاعات به دست آمده از سوی سینما پلاس، شبکه‌های مذکور برای حضور خبرنگاران خود در خط مقدم نبرد نیز هزینه‌های فراوانی انجام می‌دهند و بابت حضور در خط مقدم و تهیه اخبار جذاب و دست اول، مبالغ کلانی پرداخت می‌کنند که در مقابل هزینه پرداخت شده از سوی صدا و سیما بسیار بالا است.
پرداخت پول به واسطه‌ها، محافظان، هماهنگ کننده‌های محلی و... برخی از فعالیت‌هایی است که بی‌بی‌سی انجام می‌دهد تا از منطقه تحت درگیری «خبر» کسب کند. در نقطه مقابل و در ایران، ماجرا به گونه ای پیش می‌رود که خبرنگاران و گزارشگران هیچ گاه چهره نشوند. برخی خبرنگاران نیز پس از آنکه سرمایه گذاری‌ها بر روی آن‌ها جواب داده و اصطلاحاً «چهره» شدند، به واسطه محدودیت‌های موجود به جای تداوم فعالیت در عرصه خبر، به سراغ فعالیت‌هایی همچون: تهیه کنندگی، مدیریت روابط عمومی سازمان‌ها و رسانه‌ها، برنامه سازی و در یک کلام «پول پارو کردن» می‌روند. در نهایت نیز گاهی به عنوان خبرنگار همراه هیات های دولتی، عازم کشورهای خارجی می‌شوند تا رویدادهایی کاملاً رسمی را پوشش خبری بدهند. مرتضی حیدری و کامران نجف زاده دو نمونه از این چهره‌های خبری هستند.
صدا و سیما بودجه ای معادل 950 میلیارد تومان از دولت دریافت می‌کند و حدود 700 میلیارد تومان هم از محل آگهی‌ها درآمد دارد. در نقطه مقابل بودجه شبکه بی بی سی فارسی سالانه پانزده میلیون پوند است که چیزی حدود 75 میلیارد تومان یعنی یک بیستم بودجه رادیو و تلویزیون ایران می‌شود.در شرایطی که دنیا به سمت رفتارهای مؤثر و حرفه ای می‌رود، صدا و سیما به جای اصلاح ساختار غلط خود روز به روز به تعداد شبکه‌های تلویزیونی کم کیفیت خود اضافه می‌کند.
بد نیست این رسانه که علاقه فراوانی به تقلید جزئیات از شبکه‌های ماهواره ای دارد و نکاتی همچون: دکور، نحوه سلام و علیک مجری، نحوه نشستن مجری و... را در سال‌های اخیر از شبکه‌های ماهواره ای تقلید کرده، در این زمینه ساختار هم اقدام به تقلید از شبکه‌های بیگانه کند و با به کارگیری شیوه‌های آن‌ها اقدامی مؤثر در این زمینه انجام دهد.
4545