17 آبان‌‌ماه رهبر جمهوری اسلامی ایران، رئیس جدید صداوسیما را منصوب کردند. جانشین عزت‌الله ضرغامی کسی نبود جز معاون برون‌مرزی‌اش یعنی محمد سرافراز. اگرچه وی اهل و صاحب رسانه بوده است اما به نظر می‌رسد برای درک چالش‌های اداره بزرگ‌ترین و قدرتمندترین رسانه کشور بایستی هم‌عرض توجه به داشته‌های خود و همکارانش، به بیرون از سازمان هم بیاید. سرافراز در شرایطی مدیریت صداوسیما را بر عهده گرفته که رقبای فراوانی پیدا کرده است. با قطعیت می‌توان گفت که در هیچ دوره تاریخی‌ای صنعت و هنر صدا و تصویر، شاهد تحولات و پیشرفت‌های لحظه‌ای زمان فعلی نبوده است. امروزه، زندگی بدون صدا و تصویری که رسانه‌ها ارائه می‌دهند، مفهوم ندارد. رسانه‌ها و بویژه رسانه‌های ماهواره‌ای، اینترنتی و هوشمند که جدی‌ترین رقیب صدا و سیما نیز محسوب می‌شوند، بر سبک زندگی مردم تأثیرگذار و بلکه تعیین‌کننده هستند، افکار عمومی را ساخته و با ارزش‌ها و باورهای خود، همسو می‌کنند و خلاصه اینکه در معادلات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، نقش‌های پیچیده و چند وجهی بر عهده گرفته و تلاش می‌کنند سلائق گوناگون را پوشش دهند. بدیهی است جذب مخاطب بیشتر در چنین شرایطی کار ساده‌ای نبوده و تابعی از برنامه‌ریزی‌های علمی، یافتن راه‌حل‌های جامع و تلاش آگاهانه خواهد بود. جدای از گروه‌های مخاطبی که همواره به رسانه‌ملی اعتماد می‌کنند، بخش بزرگی از مخاطب ایرانی به لحاظ پایگاه فکری، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی، متنوع و جست‌وجوگر است. تجربه نشان داده است این گروه برای شنیدن یا یافتن پاسخ و رسیدن به اغناء، از میان رسانه‌های مختلف دست به گزینش‌گری می‌زند و اگر رسانه ملی برای او پاسخی نداشته باشد، به رسانه‌های دیگر رجوع می‌کند و این همان نقطه‌ای است که یا قابل برگشت نیست یا اگر هم باشد، زمان‌بر است. اینها همان گروه‌هایی هستند که سرافراز باید از نظرات و دیدگاه‌هایشان مطلع شده و برای جذبشان به عنوان مخاطب جدید برنامه‌ریزی کند. امید است سرافراز پس از شناخت دقیق و جامع وضعیت فعلی رسانه ملی و میزان اعتماد مردم به آن، با چاشنی ابتکار و خلاقیت در برنامه‌ریزی‌ها به انتظارات جامعه از رادیو و تلویزیون پاسخ مناسب بدهد.
تاریخ انتشار: ۹ آذر ۱۳۹۳ - ۰۰:۲۴
بخش بزرگی از مخاطب ایرانی به لحاظ پایگاه فکری، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی، متنوع و جست‌وجوگر است. تجربه نشان داده است این گروه برای شنیدن یا یافتن پاسخ و رسیدن به اغناء، از میان رسانه‌های مختلف دست به گزینش‌گری می‌زند و اگر رسانه ملی برای او پاسخی نداشته باشد، به رسانه‌های دیگر رجوع می‌کند