شاید انصاف این باشد که این نوشته را "تذکار" و یادآوری بنامیم تا نقد و مخالفت!
ما کم نیستیم؛ کسانی که نام بچه‌هایمان را از بین نام های نیک و بزرگان دین و دانش، انتخاب می‌کنیم اما به ضرب المثل "بچه عزیز است و تربیتش، عزیزتر"، کمتر توجه داریم.
نگارنده، سربسته می‌نویسد تا از برداشت های ناروا و نادرست به دور و در امان باشد.
همچنین، قطع نظر از چرایی مخالفت و موافقت عده‌ای با درج آگهی تازه‌تولدیافته‌ای، به این نکته بسنده می‌شود که؛
بدون تردید، مسؤولان می‌دانند که شخصیتی دووجهی (حقیقی و حقوقی و اجتماعی) دارند. ذهنِ پرسشگران، به درستی، دنبالِ پاسخِ این سؤال است که فلانی مگر چقدر درآمد دارد که برای درج یک آگهی تبریک تولد، فلان مبلغ را از جیب می‌پردازد و یا این که چرا فلان روزنامه را جهت درج آگهی انتخاب کرده است که خود نیز منتسب به سازمانی وابسته به همان صاحب روزنامه است!؟! و از این مهم تر؛ چرا برای تولد نوه‌ی فلانی، آگهی تبریک درج کرده است؟ مگر اگر تولد دختری همنام مثلا در روستایی دورافتاده، منتسب به پدر و پدربزرگی گمنام و غریب را تبریک می‌گفت، عزت آفرینانه نبود یا تبلیغ دین و دینداران نبود!؟!
آنچه ذهن پرسشگر جویای نام و آوازه را کنجکاوتر می‌نمایاند، ویژگی و خصیصه‌ی "شهرت" است که "صاحب آگهی" و "رسانه‌آگهی" و "مخاطب آگهی" داشته و دارد؛ این است که گاهی گوش هامان، پر می‌شود از صدای مخالفتِ مخالفانِ همیشه مخالف و گلایه‌های موافقانِ همیشه دلسوز! و شما و شماها فقط و فقط به بیانیه‌ها و جوابیه‌های توجیهی توجه دارید و بعدازمدتی هم بادِ فراموشی ناگهان وزیدن خواهدگرفت.
به یقین، پدربزرگ تازه‌تولدیافته، هم بزرگوار است و هم بزرگ و مشهور که آگهی هایی ازین دست، او را صاحبِ شهرتی بیش از این، نخواهد کرد. و صاحب آگهی هم، نه
بالقوه و نه به هر لطایف الحیل که به دیگر اذهانِ باهوش برسد، از یک آگهی تبریک تولد، قصدِ ساختنِ پلکان و یا سکوی پرتاب برای مانند مجلس، نداشته و ندارد که اخلاق و منشِ شخصیتی ایشان، از این انتساب، کاملا بیگانه و غیرقابل اثبات است و صدالبته اگرهم روزی روزگاری، نامبرده به قدرت و قربت و قرابت دست یافت، یقین بدانید ریشه در این آگهی ندارد.
اما آنچه در این هیاهوی فضاهای مجازیِ غیرمجاز، صاحب این قلم را واداشت تا این مهم را توجه دهد که بایستی بچه‌ها را هم نامِ نیک نهاد و هم نهادِ نیک در وجودشان وانهاد تا وجه تسمیه و نامگذاری بچه‌هامان موجه و وجیه به نظر آید، توضیح و توصیف جوابیه‌گونه‌ی پدربزرگِ تازه‌تولدیافته است که بهتر بود پیش از درج آگهی تبریک تولد، در قالب یک رپرتاژآگهی، یا یادداشتی کوتاه به نقل داستانی روایی از سفر حج عمره پرداخته می‌شد تا چاپ و درج آگهی، توجیهی منطقی و ترویجی و ترغیبی و تشویقی می‌یافت. شاید این کمترین حق شهروندیِ آن کودک تازه تولدیافته برای ورود به اجتماع است.
..........................
یادآوری: گداخته حدید را نور ز کوره است و کمی بعدتر؛ همچون شهاب‌سنگ ها که کمی بعد از وقتِ خاموشی، هنوز نورانی اند. اما نام و یاد حضرت خدیجه سلام الله علیها، بزرگ بانوی مسلمانان، همیشه زنده است و نورِ وجودِ مبارکِ ایشان، تا همیشه بر تارکِ تاریخ بشر می درخشد حتی به وقت خامشیِ خورشیدی که هر صبح طلوع می کند!