آمارها حاکی از آن است که کمبود مسکن در سال 1392 حدود 1162 هزار واحد مسکونی بوده که 645 هزار واحد آن مربوط به مناطق شهری و 517 هزار واحد آن در مناطق روستایی قرار داشته است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، براساس آمارهای موجود در طول دهه گذشته، تولید مسکن روندی فزاینده را تجربه کرده و همین امر موجب شده که رشد موجودی مسکن در قیاس با تعداد کل خانوارها بیشتر باشد.
در سال 1392 در کل کشور از هر 100 واحد مسکونی 105 خانوار ساکن بوده‌اند که این رقم در نقاط شهری 104 خانوار و در نقاط روستایی 109 خانوار بوده است.
به این ترتیب میزان کمبود مسکن در سال 1392 حدود 1162 هزار واحد مسکونی بوده که 645 هزار واحد آن در مناطق شهری و 517 هزار واحد آن در مناطق روستایی است.
براساس این گزارش این میزان کسری بدون احتساب واحد‌های خالی در سرشماری سال 1390 برابر 1.5 میلیون واحد برآورد شده است.
تحولات تولید مسکن نشان می‌دهد این بخش دارای ظرفیت تولید کافی برای پاسخگویی به نیاز بازار است. براساس آمارهای موجود در دوره سال 1384 تا 1391 به‌طور متوسط در هر سال 758 هزار واحد مسکونی تولید و به بازار عرضه شده که این میزان در برخی کارها تا حد یک میلیون واحد نیز افزایش یافته است.
طی این دوره متوسط مساحت ناخالص هر واحد مسکونی 119 مترمربع بوده که در طول این سال‌ها اجرای سیاست فروش تراکم مازاد در نقاط شهری و افزایش قیمت زمین موجب شده که متوسط مساحت زمین مسکونی به ازای هر واحد به 62 مترمربع کاهش یافت.
برهمین اساس طی این دوره افزایش سالانه قیمت زمین در شهرها 19 درصد بود که موجب شده سهم زمین در سال 1391 به 54 درصد برسد.
همچنین در این دوره کیفیت سازه مسکن نیز ارتقاء یافته و از نظر کاربرد مصالح ساختمانی شاهد رشد بوده است، به گونه‌ای که آمارها نشان می‌دهد از کل پروانه‌های ساختمانی صادر شده مناطق شهری در سال 1385 حدود 73 درصد با اسکلت فلزی یا بتن آرمه بوده‌اند که این نسبت در سال 1392 به 82.5 درصد افزایش یافته است.
3939